Wat als je net stap 1 hebt gezet, maar eigenlijk het liefst al bij stap 3 zou willen zijn? Je rijdt al met 130 kilometer per uur over de snelweg, hectometerpaal na hectometerpaal voorbij. Maar ondertussen blijf je fantaseren over de Ferrari waarin je nóg sneller richting jouw doelen zoeft. Ha, zo iemand ben ik. Treuzelen is niet zo mijn ding en “Morgen weer een dag” is een uitspraak die haast niet in mijn woordenboek voorkomt. Maar soms wil ik daardoor eigenlijk té hard. Herkenbaar? Dit zijn 5 dingen die ik mezelf influister als ik weer eens te snel wil gaan.
1. Met focus bereik je meer
Is jouw to-do-list gevuld met minimaal tien dingen die je wilt bereiken? Hallo, welkom in de niet al te realistische wereld! In dat geval is het niet gek dat je gefrustreerd bent over doelen die maar niet waar lijken te worden. Want hoe kun je tegelijkertijd zo veel wilde plannen realiseren zonder zelf knock-out te gaan?! Less is more. Niet alleen als het aankomt op je outfit bij het kerstdiner, maar ook wat doelen betreft.
Stel dat je tien doelen hebt die je allemaal het komende half jaar wilt realiseren. Je kunt dan één tiende van je vrije tijd in ieder doel steken. Maar wat nu als je je zou beperken tot maar een of twee doelen? Dan heb je vijf keer zoveel tijd om elk van die doelen waar te maken. Focus dus. En ja, dat zeg ik ook tegen mezelf als Mevrouw Wil-alles-tegelijk.
» Lees ook: Wat als je alles tegelijk wilt (en het liefst nu)? | 7 tips.
2. Je bent geen tikkende tijdbom
Verrassing: er is geen totale explosie op komst volgende week die ervoor zorgt dat jij nu – NU! – iets gedaan moet hebben. Ik heb er weleens een handje van mezelf onnodig strakke deadlines op te leggen. Dan haal ik in mijn hoofd dat ik binnen twee weken een zakelijke site wil optuigen (true story!) en werk ik me vervolgens uit de naad om dat gedaan te krijgen. Om me vervolgens af te vragen ‘Waarom eigenlijk die druk?’. Want was ik niet zelf degene die mij die onofficiële deadline had opgelegd? Juist ja! En dus kun je in dit geval ook zelf die deadline wat opschuiven. Weet dat er geen tikkende tijdbom in het spel is. Het hoeft niet allemaal vandaag.
3. Vergeet niet waar je vandaan komt
Voelt het alsof je geen stap vooruit komt en wil je het liefst vele malen harder gaan? Grote kans dat je in werkelijkheid al een lange weg hebt afgelegd. Kijk terug naar de stappen die je al hebt gezet in plaats van je blind te staren op de weg die je nog te gaan hebt. Waarschijnlijk ben je onbewust al veel verder dan een jaar of zelfs een paar maanden geleden. Ongetwijfeld heb je nog stappen te zetten, maar neem zo nu en dan een moment om met gepaste trots stil te staan bij wat je al hebt bereikt. Ja, ook juist als je al plannen maakt voor volgende stappen.
4. Elke stap is er een
Soms kosten dingen tijd. Je kunt niet van de ene op de andere dag grote projecten waarmaken of belangrijke doelen bereiken. Dat doe je stap voor stap. En de ene stap gaat sneller dan de andere. Splits je doelen op in kleine doelen die je sneller kunt afvinken en begin bij stap 1. Zo word je je veel bewuster van de vooruitgang die je boekt. Ook maakt dat stilstaan bij je successen een stuk makkelijker.
Ik vond het bijvoorbeeld heel spannend om minder te gaan werken, zodat ik meer tijd voor mijn onderneming heb. Toen ik die stap tóch had gezet, had ik alweer tien volgende stappen in gedachten. Maar ho eens even, deze eerste stap was eigenlijk al een bescheiden feestje waard. Het is dan misschien stap 1, maar uiteindelijk is die minstens zo belangrijk als stap 10.
5. Wees een beetje lief voor jezelf
Denk niet dat je niet goed genoeg bent als jouw tempo lager ligt dan je had gedacht of gehoopt. Verwijt het jezelf niet als iemand anders met drie klikken op de knop lijkt te bereiken waar jij een maand over doet. En wees vooral niet gefrustreerd als je een deel van je doelen moet parkeren of uitstellen om aan iets anders te werken.
Joh, je doet het goed genoeg. Zolang je je best doet en volhoudt, kom je al een heel eind. Wees lief voor jezelf. Je bent al zo ver gekomen. Juist door soms over je schouder te kijken naar waar je vandaan komt en door niet té hard te willen, zal je ongetwijfeld nog veel verder komen. Alles op z’n tijd. Om maar de woorden te herhalen die ik zelf zo irritant vind: morgen weer een dag…
Wil jij ook weleens te hard gaan?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
De beste versie van jezelf worden – hoe dan?
"Hoe word je de beste versie van jezelf?" Een meer abstracte vraag bestaat er misschien niet, want wat houdt de beste versie van jezelf precies in? Voor mij betekent dit dat jij doet waar je goed in bent en vol in het leven staat. Ik wil niet beweren dat ik dat allemaal elke dag weer geweldig voor elkaar heb. Ik ben zelf juist ook zoekende en dit een vraag die me de laatste tijd veel bezighoudt. Er is veel gaande in mijn leven en ik wil het liefst alles uit mezelf halen. Maar hoe dan? Om mezelf en jou misschien ook een stukje op weg te helpen, geef ik in dit artikel 5 tips om een paar stappen in de goede richting te zetten.
BLij Lijstje #62 | Valentijnsdiners, vegan kroketten & dé verjaardagsmaand
De verjaardagen volgen elkaar altijd snel op in februari. Mij hoor je niet klagen, want het levert veel gezellige weekenden op. Dat was dan ook één van de fijnste dingen op dit Blije Lijstje. Daarnaast werd ik erg blij van een Valentijnscadeau dat ik stiekem van tevoren al geraden had, van een heel gaaf (en mega-spannend!) project voor werk, van luisterboeken, van onverwachte motiverende woorden van de bouwmarkt en van een film die meer mijn ding bleek dan ik ooit had gedacht. Dat en meer glimlachmomenten verzamelde ik op dit Blije Lijstje.
5 jaar ondernemer | 11x wat ik nu anders doe dan toen ik begon
Wauw, op 30 april is het vijf jaar geleden dat ik het kantoor van de Kamer van Koophandel binnenliep om een "papiertje" te ondertekenen. Een papiertje dat mijn leven veranderde! Toen de stap naar mijn eigen bedrijf als tekstschrijver eenmaal gezet was, werd er een ondernemerskriebel in me aangewakkerd die nog steeds niet is uitgekriebeld. Het was díe kriebel die me drie jaar geleden mijn baan liet opzeggen en die me zelfs op maandagochtend zonder tegensputteren uit mijn bed sleurt voor een nieuwe werkdag. Tegelijkertijd is ondernemen mijn meest uitdagende baan en heb ik talloze uitglijders gemaakt. Daarom had ik zin in een uitglijden-en-opkrabbelen-recap: deze 11 dingen doe ik nu anders dan 5 jaar geleden.
O, zo herkenbaar! Bij mij moet ook alles NU. Mooie lessen zijn dit. Ik probeer ze al wel toe te passen, maar mijn hoofd is het er niet altijd mee eens nog…
Mooie tips. Ik ben hier al overheen maar heb ook wel tijden gekend dat ik het liefst alles nu wilde. Met de jaren wordt dat wel minder 🙂
Mooie tips Romy! Vergeten waar ik vandaan kom is iets wat ik vaak doe. Zo zonde eigenlijk…
Mooie tips en een fijn artikel. Ik wil ook nog wel snel vergeten waar ik eigenlijk vandaan kom, terwijl ik daar eigenlijk best trots op mag zijn.
Absoluut! Je hebt volgens mij heel wat mooie stappen gezet de afgelopen jaren. Alle reden om heel trots op jezelf te zijn!
Wat een super mooi artikel weer. Het komt bij mij denk ik niet vaak voor dat ik te hard wil, wel komt het voor dat ik iets wil, maar een ander werkt niet mee. Ik heb dat afgelopen jaar ook ervaren met een bepaalde situatie. Iets met ’trekken aan een dood paard’. Dat heeft me enorm veel energie gekost, en veel frustratie opgeleverd. Op een bepaald moment heb ik het los gelaten met de gedachte; nu is het ECHT klaar, ik stop er geen energie meer in’. En volgens mij lukt het me aardig;-)
Ah wat frustrerend als andere mensen niet echt meewerken! Ik kan me goed voorstellen dat je daar nogal klaar mee bent. Knap dat je tegenwoordig minder energie in dat soort mensen/dingen stopt, al is het maar om jezelf heel wat frustratie te besparen.
Of ik wel eens te hard wil gaan? Eh… ja. Heel vaak. Maar het gaat al iets beter 😉
Haha, heel herkenbaar hoor 😉 Maar elke stap vooruit is er één!
Wat een fijn en herkenbaar artikel! Ik ben regelmatig in gevecht met mezelf, omdat ik ook alles tegelijk wil en wel NU. Haha. Soms is het inderdaad goed om even stil te staan en te beseffen wat je al hebt bereikt de afgelopen jaren.
Lastig is dat hè?! Ik denk dat te veel (nu) willen ook wel een valkuil voor veel ondernemers is. Er zijn zo veel mogelijkheden dat het lastig is om niet alsmaar door te razen en van het ene avontuur het andere in te rollen.
Tegenwoordig ga ik niet zo vaak meer te hard, maar vroeger deed ik dat ontzettend vaak. Gelukkig kan ik er steeds beter balans in vinden. en heb ik nu een vrij realistisch beeld van wat ik kan doen op een dag.
Wat goed! Dat klinkt als een heel mooie stap vooruit. Als je een goed beeld hebt van wat je op een dag wel en niet lukt, ben je al een heel eind.
Wat is dit herkenbaar! Ik zeg altijd ‘leef met de dag’, maar dat betekent vaak in mijn ogen dat iets die dag ook af moet zijn. Je beschrijft het supermooi door te zeggen dat het geen tikkende tijdbom is en er morgen weer een dag is. Nog wel heel moeilijk, maar hij komt in ieder geval tussen mijn goede voornemens voor 2020.
Een heel mooi en waardevol voornemen voor 2020! Aan de ene kant is het wel iets moois dat je doelen het liefst meteen wilt waarmaken, maar het kan zeker ook een valkuil zijn (weet ik uit ervaring ;)).
Ik las dit artikel eerder op de dag en ik had het gevoel dat dit artikel gewoon een brief aan mezelf is. Omdat ik hier last mee heb. Ik ga liever een paar keer te snel over mijn grenzen dan dat ik vertraag. Geen te goeie eigenschap als je bijna een burn-out hebt gehad. Ik leer gelukkig wel steeds beter remmen want ik merk zelf nu dat als ik een drukke werkweek heb gehad dat ik gewoon nee zeg als mensen me iets vragen. Iets waar ik vroeger echt niet goed in was. Maar soms voel ik me nog wel eens schuldig. Ook tegenover mezelf als ik mijn doelen aan de kant zet voor rust. Maar ik zei het van de week nog tegen mijn collega; je kan nog zoveel doelen, dromen en je favoriete job hebben. Maar je hebt maar 1 gezondheid. En als je die verpest, voel je de schade voor de rest van je leven. Ik kan er helaas van meespreken. Morgen is er inderdaad weer een dag, waarop niks moet en alles mag. Ik kan wel al beter rust nemen.
Toen ik dat advies las van ‘niet vergeten van waar je komt’ moest ik glimlachen. In mei 2018 vlak voor ik afstudeerde heb ik mijn vertrouwenspersoon bedankt voor zijn advies met een kleine attentie en een kaartje. Omdat hij me altijd geholpen heeft. Hij zei toen net hetzelfde. Dak niet mocht vergeten van waar ik kwam. Ik ben van een verzorgingsrichting zonder ervaring naar een tekenrichting gegaan. Ik had geen flauw benul hoe het zat met schaduwen, perspectieven en portrettekeningen. Mijn eerste schoolresultaten waren een ramp. Ik haalde 2’tjes en 3’tjes voor tekeningen en praktijkvakken. En toch ben ik blijven vechten. Een paar maand later werden dat ineens voorzichtig zesjes en toen zeventjes. Ineens werden het achtjes en een jaar later zelfs een negen. Mijn vertrouwenspersoon herinnerde me eraan dat dat om te beginnen niet iets is wat vanzelfsprekend is. Niet iedereen slaagt in wat ik heb gedaan de afgelopen jaren. Zomaar van richting wisselen en dan ook nog eens met glans mijn diploma halen. Hij vertelde toen ook hoe trots hij op me was, omdat hij me die drie jaar heeft zien groeien. En die herinnering en die woorden maken mij zo blij en trots. Ik ga dat echt nooit vergeten.
Nog een puntje voor trots. Het heeft niet perse met te hard gaan te maken. Maar ik had gisteren een sessie bij mijn psycholoog, een heel pittige. Ik vecht al drie jaar met mezelf, gelukkig met beterschap op komst. Mijn psycholoog vroeg gisteren of ik mezelf accepteer voor wie ik ben. En ik zei ja. Het mooiste was dat alles van die JA gewoon gemeend was. Ik heb drie jaar gevochten met mezelf. Maar ik geloof dat het eindelijk gelukt is, dat ik mezelf eindelijk aanvaard heb. En ja, ik ben goed genoeg zoals ik ben. Mijn beste vriendin zegt vaak; Je bent niet perfect, maar je bent wel perfect zoals je bent. Een uitspraak die je zo op een tegeltje kan zetten want nu besef ik pas hoe waar het is. Ik zal nog wel vaker twijfelen aan mezelf en perfectionisme zal altijd in mijn bloed zitten. Maar niemand is perfect. Dus ik ben vooral trots op mezelf 🙂
Wauw, Nikita! Ik zei het al op Facebook, maar dat je die vraag van je psycholoog met ‘ja’ kon beantwoorden (en nog helemaal gemeend ook!) is echt een enorme stap. Je hebt sowieso een ontzettend mooie groei doorgemaakt de afgelopen jaren. Precies wat je vertrouwenspersoon je ook zei! Door de drukte van alledag is het niet altijd eenvoudig om daar dagelijks bij stil te staan, maar je mag zeker beseffen hoe geweldig knap en mooi de ontwikkeling is die je hebt doorgemaakt. Ook al wil je misschien nog sommige dingen graag verder ontwikkelen, waar je nu staat is al vele malen verder dan een paar jaar geleden. You go girl! Jij komt er wel! En dat meen ik echt 🙂