Vrijdag twee weken geleden. Ik had er een drukke werkweek op zitten. Alsof ik had geprobeerd om een nieuw record deadlines halen te vestigen. Totdat er een telefoontje kwam. Een lastig nieuwtje. Spanning. Heel veel gedachten. Plotseling besefte ik dat mijn to-do-list van die dag er bijzonder weinig toe deed. Net als zo veel meer dingen. Ik kroop in de (digitale) pen om dit artikel te schrijven. Over hoe iets lastigs tot waardevolle inzichten kan leiden.

Wake-upcall

Een wake-upcall. Zo noemde degene zelf deze gebeurtenis. Eerlijk? Ook voor mij was het alsof er precies op dat moment een harde wekker afging. Opeens schoten er allerlei vragen door mijn hoofd die een stuk diepzinniger zijn dan wat mijn volgende taak op de to-do-list of het eten voor vanavond zou zijn.

Wat doet er eigenlijk echt toe? Hoe belangrijk is hard werken? Moet je wel willen dat iedereen je mag? Moet je wel bewijzen wat je kunt, als het ook al genoeg is dat je er simpelweg bent?

Dat soort vragen.

Gek eigenlijk dat mijn hoofd alle dagen daarvoor barstte van de gedachten die opeens als sneeuw voor de zon verdwenen. Niet meer belangrijk. Onnodig. Zoiets. Alsof ik opeens besefte dat gezond zijn, tijd voor mensen om je heen en liefde belangrijker zijn dan wat dan ook.

Je hoofd vs. een volle mailbox

Mijn hoofd is wat dat betreft soms als een volgestroomde mailbox. Barst van de gedachten, maar uiteindelijk is er maar weinig waar je echt iets mee moet. Het getal in Outlook liegt er niet om: 100 nieuwe mails. Maar hoeveel daarvan doe er nu eigenlijk echt toe? Nieuwsbrieven waar je je al lang voor had willen afmelden, SPAM-mails die je vertellen dat je je zoveelste miljoen in de wacht hebt gesleept en Facebook-connectieverzoeken van Pedro uit Honduras die je je niet eens van die ene vakantie naar Lloret de Mar kunt herinneren. Geen energie waard. Niet belangrijk.

Pas als je goed kijkt, zal je zien dat er maar een paar mailtjes zijn waar je iets mee moet. Dat berichtje van je vriendin die vraagt hoe het écht met je gaat, de belangrijke mail van de Belastingdienst en de verzendbevestiging van je nieuwste jurk. De rest is je aandacht niet waard.

Precies zo zit het met veel gedachten in je hoofd, die niets meer en niets minder dan een enkeltje SPAM-box verdienen.

• Wat keek die man in de supermarkt me gek aan? Deed ik raar?
• Vindt die vage-kennis-die-ik-geen-vriendin-kan-noemen me wel aardig?
• Heb ik wel genoeg werk gedaan vandaag?
• Is kaas eigenlijk wel gezond? Moet ik niet net als al die andere Insta-fitgirls een übergezonde avocadospread op mijn brood smeren met een overheerlijke *kuch* topping van lijnzaad?
• Is mijn presentatie/tekst/advies wel goed genoeg?
• Vindt ze het niet stom als ik nu ‘nee’ zeg?
• Deel ik niet te veel posts op social media? Wat vinden mensen daarvan?

En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Doet dat er wel toe?

Maar als je nou eens kijkt naar wat écht belangrijk is, wat zou dat dan zijn? Is dat echt de mening van die man in de supermarkt? Wat die ene voedselgoeroe met tien boeken op zijn naam van jouw plakje kaas vindt? Die ene opmerking over je presentatie van laatst? Het aantal mensen dat jouw Instagram-foto van een beetje liefde voorziet? En is het echt belangrijk om iedereen gelukkig te maken door altijd maar ‘ja’ te zeggen, ook als je ‘nee’ denkt?

Het antwoord is geen ‘ja’, maar ‘nee’.

De gebeurtenis dwong me om kritisch te kijken naar wat wél belangrijk is. Dat is niet dat ik grote opdrachten binnenhaal “voor mijn cv”. Dat de vriendin van een vriend van mijn neef mij aardig vindt. Dat ik alles in huis aan kant heb voordat de visite komt. Dat ik de nieuwste Instagram-features snel onder de knie krijg. En ook niet dat mijn tanden net zo wit zijn als die van de gemiddelde gebruiker van die denderende tandpasta.

Mijn wat-doet-ertoe-lijstje

Nee, uiteindelijk zijn er maar een paar dingen die niet een plekje in je prullenbak verdienen, maar waar je echt met aandacht voor moet gaan zitten. Niet alleen die ontvangen track & trace-code van je nieuwe jurk, maar vooral de paar mooie dingen die voor jou belangrijk zijn.

Wat doet er echt toe? Toen ik nadacht over die vraag, realiseerde ik me dat dat voor mij eigenlijk maar een paar punten zijn:

1. Iets omhanden hebben wat mij gelukkig maakt en voldoening geeft (mijn werk als tekstschrijver, Vaker Vrolijk, fotografie en mijn creatieve hobby’s).
2. Liefde. Van en voor mensen en dieren. Voor Bart, voor mijn familie, voor vriendinnen, en voor anderen om me heen. En voor katten. Eentje in het bijzonder.
3. Een paar heel dierbare mensen bij wie ik mezelf kan zijn. En die mij helemaal oké vinden zoals ik ben. Zowel wanneer ik mijn tanden totaal oncharmant bloot lach als wanneer ik met een uitgelopen-mascara-hoofd op de thee zou verschijnen.
4. Kleine lichtpuntjes die het leven een beetje mooier maken (bloemen, vlinders, muziek, iets lekkers – dat soort dingen).
5. Gezondheid. Gek eigenlijk: je waardeert het pas als je (bij jezelf of een ander) ervaart hoe rot het is om het niet te hebben. Of je lijf nu perfect is of niet, dat het wérkt is al zoiets moois.
6. Een fijn thuis waar ik me fijn voel en waar ik me kan terugtrekken als ik daar behoefte aan heb.
7. Mooie dromen. En het vertrouwen in mezelf en de positiviteit om daaraan te werken. Ook als het tegenzit.

Goh, wat heb ik dan al veel om dankbaar voor te zijn. En dan ben ik nog niet eens een nieuwe jurk rijker. Reden genoeg om daar vaker bij stil te staan en de SPAM-gedachten vaker de deur te wijzen.

Bijzonder hoe iets verdrietigs toch een mooi besef oplevert.

Welke dingen doen er voor jou echt toe?