Ja hoor, ik weet het. Oud ben ik met mijn 26 niet. Wel ben ik minder jong dan toen ik net de twintig had aangetikt. Niet alleen feitelijk, maar ook sta ik in sommige opzichten anders in het leven dan toen. Ooit las ik dat je lichaam biologisch gezien aftakelt vanaf je 25e. De gruwel! Maar gelukkig merk ik steeds meer dat mijn leven juist vele malen leuker is dan toen ik net om het hoekje van de twintigerjaren kwam kijken. Dit zijn 4 dingen die ik – zes jaar en wat levenservaring rijker – tegen mijn twintigjarige zelf zou willen zeggen.
1. Doe alsjeblieft waar jij blij van wordt
Ik herinner me nog hoe vaak ik als twintigjarige twijfelde over van alles. Ik vond het vooral spannend om keuzes te maken die opvallen. Of het nu ging om de keuzes die ik maakte als ik voor mijn kledingkast stond of om de keuzes die ik maakte qua hobby’s en werk, doodeng vond ik het om anders te zijn. Inmiddels heb ik al in veel situaties ervaren dat doen wat jou blij maakt het beste is wat je kunt doen. Juist dat levert je de voldoening op die je zelfvertrouwen vergroot. En natuurlijk het plezier dat ervoor zorgt dat je écht met een goed gevoel opstaat. Of het nu gaat om werk, hobby’s, studie, kleding of vriendschappen, ga voor wat jou plezier bezorgt.
2. Stralen van buiten gaat meer om de binnenkant
Als ik foto’s terugzie van toen ik twintig was, dan ben ik qua uiterlijk niet enorm veranderd. Behalve dat ik inmiddels gelukkig iets beter ben in het doseren van foundation en niet meer zo enthousiast met oogpotlood te werk ga, lijk ik nog redelijk op wie ik toen was. Toch ben ik wel degelijk veranderd. Waar ik toen geen stap buiten de deur zette zonder mascara, kan het me nu gelukkig weinig meer schelen als ik iemand op mijn make-uploze dag tegenkom. Veel belangrijker dan hoeveel oogpotlood en foundation je gebruikt en of je een bril of lenzen draagt, is dat je je van binnen goed voelt. Als dat goed zit, dan straal je vanzelf veel meer uit.
3. Hecht niet aan alles zó veel waarde
Soms zou ik tegen mijn twintigjarige zelf willen zeggen dat het leven niet draait om perfecte selfies, negens voor je tentamens en vooral continu jezelf bewijzen. Sommige dingen die toen een hoofdrol in mijn leven leken te spelen, hebben nu niet meer dan een piepklein bijrolletje. Ik weet nog dat ik soms tot laat voor tentamens leerde om maar die paar laatste details óók te kunnen dromen. Of hoe ik me uitsloofde om tussen verplichtingen door nogal wat sociale dingen te plannen. Grenzen? Welke grenzen? Mezelf bewijzen vond ik belangrijker. Terugkijkend zou ik tegen mezelf willen zeggen dat veel dingen die ik toen belangrijk vond zo belangrijk niet zijn. Absolute perfectie bijvoorbeeld.
4. Alles begint bij jezelf
Wat ik me als twintigjarige nog niet realiseerde, is dat het leven een stuk mooier wordt zodra je oké bent met jezelf. Belangrijker dan wat mensen om je heen van je vinden of zeggen, is dat jij jezelf kunt waarderen. Al is het maar een beetje. Als je gelooft dat jij het waard bent om assertief te zijn, dan wandelen mensen minder snel over je grenzen heen. Als je het jezelf gunt om jouw dromen achterna te gaan, dan wordt het bereiken van die dromen een stuk makkelijker. En belangrijker dan honderden complimenten van anderen, is dat jij ook jezelf soms een broodnodig schouderklopje of een kleine peptalk kunt geven.
5. Doe soms gewoon wat
Ik heb lang gedacht dat je leeft volgens een planning. Dat je al jaren van tevoren je leven kunt uitstippelen en vervolgens met je verstand op nul dat plannetje waarmaakt. Maar vaak blijkt het leven toch echt andere dingen voor je in petto te hebben. Leuke verrassingen, maar soms ook moeilijke momenten. Waar ik als twintigjarige soms angstvallig vasthield aan wat ik voor ogen had, besef ik nu dat je soms beter kunt meegaan met de flow. Doe gewoon maar wat. Soms veranderen dingen. Soms verander jij. Daaraan toegeven en doen wat je nu het beste lijkt voor dit moment en voor de toekomst, kan je mooie dingen opleveren.
En over tien jaar?
Als ik kijk naar mezelf als twintigjarige en nu, als 26-jarige, dan is dat best wel een wereld van verschil. Niet alleen heb ik nu een eigen huis, een baan, twee diploma’s op zak, een auto voor de deur en de nodige extra zelfstandigheid, maar vooral voel ik me minder onzeker en meer mezelf.
Ja, ik realiseer me maar al te goed dat ik waarschijnlijk als 36-jarige lachend dit artikel teruglees, omdat ik mezelf dan als 26-jarige misschien ook echt een broekie vind. Maar ik hoop vooral dat ik op mijn 36e nogmaals kan beamen dat je met de tijd niet alleen ouder wordt, maar dat de tijd ook sommige onbenullige zorgen lijkt weg te vagen. Pure magie, lijkt het wel. Of zou het gewoon levenservaring zijn? Ik denk het laatste.
Wat zou jij je twintigjarige zelf wel willen zeggen?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Lieve bloglezer | Mijn Sinterklaasgedicht voor jou
Vier jij vanavond Pakjesavond of heb je het al gevierd? Of doe je misschien wel helemaal niets aan het feest van de Goedheiligman? Wij hebben afgelopen zondag al Pakjesavond gevierd, inclusief leuke cadeaus en mooie gedichten. Vooral dat laatste is iets wat ik altijd wel kan waarderen. Geef mij een rijmwoordenboek en ik dicht er graag op los. Daarom besloot ik dit jaar mijn dichttalent af te stoffen en voor jou, lieve bloglezer, mijn artikel in rijmvorm te gieten. Voor als jij misschien nooit gedichten krijgt of gewoon houdt van een rijm(pje) op z’n tijd. Lieve bloglezer, deze rijm is voor jou!
To do in 2020 | Zomaar wat kleine plannen voor dit jaar
Heel wat Nederlanders trappen het jaar af met grootse voornemens. De sportscholen doen goede zaken en ook de dieetshakes staan alweer vooraan in de supermarktschappen. Mijn plannen hebben daar weinig mee te maken. Ik heb wel een paar grote (maar concrete) doelen om in 2020 aan te werken. Maar gelukkig heb ik daarnaast ook genoeg kleine plannetjes. Geen dingen die vorig jaar niet ook hadden gekund, maar wel dingen waar ik dit jaar naar uitzie. Of die gewoon moeten gebeuren.
Willekeurige feitjes over mij #7
Gek, grappig of vooral lekker willekeurig? Als ware kletskous met een bescheiden dosis zelfkennis vond ik het geen probleem om weer een aantal feitjes over mezelf te bedenken. Jullie weten inmiddels dat ik een stiekeme voorliefde heb voor de geur van Tipp-Ex (ik kan het ook niet helpen!) en schimmelkaas juist absoluut niet kan verdragen. Maar ben je nu ook nieuwsgierig waar ik stiekem een beetje bang voor ben? En wat mijn probleem is met filmmarathons? Dit en meer feitjes deel ik in deze nieuwe editie van 15 willekeurige feitjes over mij.
Lieverd, het wordt alleen naar beter. Ik heb zelf niets te zeggen tegen mijn jongere zelf, omdat ik nu ben wie ik ben door mijn ervaringen als jonge vrouw. Er is niets wat ik anders zou willen doen. Uit mijn vroegere verlegenheid (als dat het al was, maar dat is en te lang verhaal) leerde ik observeren en dat gaf me weer een scala aan ervaring waar ik nu iets aan heb.
Was ik gelukkiger geweest als ik tegen mijn zin was gaan Bungie jumpen, of als ik me meer zorgen had gemaakt om mijn uiterlijk, of als ik een tijd in het buitenland had gewoond? Nope. Want ik ben opgekrabbeld na een moeilijke periode, waarin ik ondanks alle zorgen en pijn ook tijdens die periode tevreden was.
Over 10 jaar heb jij ook geen oordeel over je jongere zelf. Dan ben je haar dankbaar.
Mooi om te lezen hoe je tegen het verleden aankijkt. Daar kan ik me eigenlijk wel in vinden: je leert van alles wel wat. Ik ben zelf wel gestopt met spijt hebben van dingen die ik op jongere leeftijd heb gedaan, omdat je er toch altijd weer wat wijzer of meer ervaren door wordt. Toch moet ik soms wel lachen om hoe ik dingen een aantal jaar geleden aanpakte, alleen al met make-up. Dan ben ik toch blij dat ik daar nu wat anders tegen aankijk.
Wat een mooi artikel. En het klinkt alsof je jezelf de afgelopen jaren echt wel hebt ontwikkeld, mooi om te zien! Ik ben momenteel twintig, maar als ik ook zes jaar terug in de tijd zou gaan zou ik tegen mezelf zeggen dat ik goed ben zoals ik ben. En dat het helemaal niet erg is om ‘anders’ te zijn. En dat ik de mening van anderen los mocht laten.
Wat een mooie lessen om tegen je jongere zelf te zeggen. Zeker het punt van het ‘anders’ zijn, herken ik wel. Het is eigenlijk juist positief om anders te zijn en dat kan je juist heel ver brengen.
Prachtig, deze blog! Twintig is (achteraf gezien;)) ook echt wel jong, maar ik vind dat je je twintigjarige ik heel erg liefdevolle een mooie lessen meegeeft.
Ik zou tegen mijn twintigjarige zelf zeggen: Het leven is meer dan werken. Dat was het voor mij toen niet en dat was één van de grootste ‘fouten’ van mijn leven. Ik had dat graag voorkomen, dus dat is zeker weten wat ik mijn twintigjarige ik zou meegeven.
Een mooie les om mee te geven! Het idee dat je op dat moment niet altijd deed wat goed voor je was, kan natuurlijk verdrietig zijn. Maar het is vooral heel mooi en knap dat je daardoor een les hebt geleerd en er nu duidelijk anders instaat.
Inderdaad ook gewoon de keuzes maken die JIJ wilt en niet bang bent om die te maken. Die had ook zo in mijn lijstje kunnen staan. Ik trok me teveel aan van wat anderen eventueel van mijn keuze zouden kunnen vinden. Schiet je natuurlijk niks mee op.
Inderdaad! Zeker op jonge leeftijd doen meningen van anderen vaak veel met je, terwijl het belangrijkste is wat je zelf van je keuzes vindt.
Wat een wijsheden, ik hoop dat ik dat over 6 jaar ook aan mijn twintigjarige zelf kan vertellen. Het duurt nog een maand voor ik 21 wordt, dus mijn 20 jarige zelf kan ik nog geen advies geven.
Haha, wie weet komen de lessen aan je 20-jarige ik over een paar jaar wel 😉 En ik weet zeker dat jij ook een stuk verder zult zijn qua persoonlijke ontwikkeling in vergelijking met bijvoorbeeld 5 jaar geleden 🙂
Erg mooi beschreven! Wat mooi dat je zo’n vergelijking maakt van hoe je nu in het leven staat en van hoe je zes jaar geleden in het leven stond. Ik pas 23, maar ik ben ook weer een ander persoon dan ik drie jaar geleden was. Ik maak me nu veel minder druk om wat anderen van mij denken en doe meer waar ik zelf zin in heb. Daarnaast is mijn kledingstijl wat veranderd en ook mijn eetpatroon, allemaal ten positieve! Ook ben ik meer in gaan zien dat je mensen moet loslaten waar je geen energie van krijt. Waar ik een aantal jaar geleden iedereen nog te vriend wilde houden, heb ik inmiddels wat ‘vriendschappen’ afgebroken of er geen energie meer in gestoken, omdat ik dat ook niet terugkreeg. Dat vond ik best wel lastig, maar nu voelt het juist goed dat ik daar geen aandacht meer aan hoef te besteden.
Wauw, jij hebt ook flinke stappen gezet in de afgelopen drie jaar! Wat mooi hoe je in al die opzichten bent gegroeid en daar nu als 23-jarige de vruchten van plukt <3 Mag je heel trots op zijn!
Mooi geschreven! De lessen uit mijn twintiger jaren waren hele goede lessen voor nu (twintig jaar later :)) Ik maak me niet meer zoveel druk om dingen waar ik me toen wel druk om kon maken. Hoe zie ik eruit? Hoe kom ik over? Vindt men mij wel aardig? Nee, dat is gelukkig wel beter geworden met de jaren. En dat geeft zoveel rust, zodat ik nu meer geniet van andere dingen en meer in het nu leef.
Wat mooi dat je nu wat betreft al die vragen heel anders in het leven staat. Het is prachtig wat “ouder” worden met je kan doen en hoe het vaak ook rust in je hoofd kan brengen als je je tiener- of twintigerjaren voorbij bent 🙂
Mooi artikel om even bij stil te staan! Ongelooflijk hoe een mens verandert in een aantal jaar en toch steeds dezelfde persoon blijft (als je begrijpt wat ik bedoel 😉 ). Wat ik mijn eigen 20-jarige zelf zou vertellen is gewoon: doe niks tegen je zin! Al is dat uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan 😉
Inderdaad best wel bijzonder wat een paar jaar aan levenservaring soms met je kan doen 🙂 Jouw les aan je 20-jarige zelf is ook een mooie trouwens!
Ik vind het zelf echt heel fijn om ouder te worden! Oké, ik hoef niet al die lichamelijke gebreken die wellicht nog op me wachten in de toekomst – al ben ik volgens dat onderzoek al 4,5 jaar af aan het takelen – maar qua hoeveel relaxter ik nu in het leven sta dan als begin-twintiger, dan zou ik echt niet meer terug willen!
Je inspireert me zo trouwens spontaan tot een nieuwe blogpost, haha, bedankt daarvoor!
Mooi toch hoeveel rust (in je hoofd) die paar jaar ouder worden je soms kan brengen. Dat merk ik zelf ook.
En leuk dat ik je op een artikelidee heb gebracht! Ik ben benieuwd naar jouw artikel 🙂
Mijn artikel staat inmiddels online 🙂
Yay, leuk! Ik heb je artikel met veel plezier gelezen.
Ik vind ouder worden echt helemaal prima, ook al moet ik er nog wel een beetje aan wennen dat het cijfertje van mijn leeftijd sinds kort begint met een 3 in plaats van een 2. Net als velen zit ik veel beter in mijn vel en ben ik een stuk milder geworden naar de wereld en mijzelf. Maar dat groeiproces heb ik wel doorgemaakt door de ervaringen van toen.. dus had ik iets anders willen doen? Hm, nee want iedere leeftijd heeft zo zijn charme.
Daar kan ik me wel in vinden inderdaad. Spijt hebben van dingen die ik zes jaar of langer geleden deed, doe ik niet aan. Juist ervaringen die niet uitpakten zoals je had gewild, leveren je op termijn de meest waardevolle ervaringen op.
Ik hoop ook dat de lijn van steeds zekerder worden over jezelf, minder druk maken, etc… zich doorzet naarmate ik ouder word. Hoewel ik me over andere dingen juist meer druk kan maken. Dan mis ik juist de onbezonnenheid van mijn 20-jarige zelf. Wie weet heb ik daar over 10 jaar een balans tussen gevonden.
Die balans zou al helemaal ideaal zijn inderdaad. Het beste van de twintigerjaren en het beste van de dertigerjaren bij elkaar!
Ik had gisteren al gereageerd maar blijkbaar is mijn reactie niet doorgekomen. Dus ik ga hem eventjes opnieuw typen 😉
Ik kon dit artikel zelf hebben geschreven. Natuurlijk ben ik pas 22 en zit er dus wel een groter verschil in jaren tussen bij jou. Maar toch heb ik het gevoel dat ik nu al zoveel heb geleerd. Wijsheden die de rest van mijn leven me bij zullen blijven en me zullen helpen. Zoals keuzes maken die je gelukkig maken. Ik luisterde te veel naar de mening van anderen. Op zich zal ik dat altijd doen, maar soms liet ik daar mijn geluk door bepalen. Ik kocht soms kleding niet vanwege de mening van anderen. Terwijl ik die kleding echt geweldig vond. Dat doe ik nu dus niet meer. Net zoals de boeken die ik lees, de keuzes die ik maak. Ik kies voor mijn geluk. Natuurlijk niet roekeloos en ik zal altijd opletten dat ik anderen niet kwets. Maar met veel keuzes kan ik een ander niet kwetsen. Besides, je kan het toch nooit voor iedereen goed doen. En tegen mijn 20-jarige zelf zou ik zeggen: Accepteer jezelf. Je verdient het, echt waar. Neem jezelf voor wie je bent en waardeer dat een beetje meer. Want het is je zo gegund. En wat dat verleden betreft? Je kan er elke dag over piekeren, mee vechten en de strijd ertegen aangaan. Maar uiteindelijk helpt dat niet, want het zal niet veranderen. Laat het los. Het moment om te leven is NU, voor je neus. Niet wat je twee jaar geleden hebt gedaan of vorig jaar. Het is oke. Let it go.
Wauw, wat een prachtige en wijze lessen heb je voor jouw 20-jarige ik. Zo te horen ben je ontzettend gegroeid in de afgelopen twee jaar, ook in de manier waarop je tegen jezelf aankijkt. Niets is mooier dan het gevoel keuzes te kunnen maken die voor jou goed voelen, wat een ander ook vind. En zoiets ogenschijnlijk simpels als kleding kan daar al het perfecte voorbeeld van zijn 🙂
Mooie lessen voor je 20-jarige zelf! Denk dat ik ook wel zoiets tegen mijn 20-jarige ik zou zeggen. Iets als: trek je niet teveel aan wat andere van je vinden, ga voor datgene waar jij gelukkig van wordt in plaats van goed presteren op een opleiding die je eigenlijk niks aan vindt, en loop niet achter mensen aan die geen moeite voor jou doen. Wat dat betreft is er in 7 jaar tijd toch wel veel veranderd, en dat is positief!
Wat mooi om te lezen hoe jij ook in 7 jaar tijd enorm bent gegroeid, bijvoorbeeld in hoe je tegen jezelf en tegen je keuzes aankijkt. Het is inderdaad heel belangrijk om vooral te doen wat jou gelukkig maakt. Soms is dat op jongere leeftijd nog niet makkelijk, maar die ervaringen maken het wel des te waardevoller als je er een aantal jaar later zo anders in kunt staan 🙂
Wat een leuk idee voor een artikel, hele mooie, wijze lessen geef je je 20-jarige zelf! Ik was soms ook iets te ambitieus en ik kende mijn grenzen ook niet echt. Ik zie mezelf nog zitten, nachtenlang aan schoolopdrachten werken, haha! Goed is ook gewoon goed genoeg, toch? :p Ik ben heel benieuwd hoe je over 10 jaar terugkijkt op je 26-jarige zelf, haha!
Precies! Toch bijzonder hoe je dat soms pas een paar jaar later kunt inzien, terwijl je op dat moment helemaal in de perfectionistische flow meegaat 😉 Ben benieuwd of ik zoiets ook denk over mezelf nu als ik over tien jaar 36 ben, haha.
Ah wat een mooi artikel! Ik zou graag tegen mijn 20-jarige zelf willen zeggen dat ik alles wat minder serieus zou moeten nemen. Als je jong bent lijkt alles nog zó super belangrijk. Of het nou je studie, je studentenkamer of je uiterlijk is. Ik zou willen dat ik me daar wat minder druk om had gemaakt en juist wat meer had genoten van die tijd. Maar ik ben bang dat ik dat over 10 jaar weer tegen mezelf zeg haha.
Haha, dat laatste is wel een steeds terugkerende les inderdaad, denk ik 😉 Ik zag bijvoorbeeld ook pas op de universiteit écht in hoe fijn de lage workload op de middelbare school eigenlijk was, terwijl ik op de middelbare school altijd vond ik dat het “superdruk” had, haha.
Wel een mooie les aan je 20-jarige zelf! Het leven wordt vaak een stuk leuker door alles iets minder serieus te bekijken.
Heel mooi artikel! <3 Ik ben nu 30, maar ik zou zeggen tegen mezelf van 10 jaar geleden dat ik moet genieten van het leven, blij moet zijn met mezelf. Dat het allemaal goed komt en dat ik in het hier en nu blijf leven.
Wat een prachtige lessen, zeg!