“Elke dag bloggen, hoe houd je dat vol?” Die vraag krijg ik regelmatig. Mijn antwoord is simpel: omdat bloggen mijn grote hobby is en omdat ik er heel veel plezier uit haal. Vaker Vrolijk is een verlengstuk van mij en zou ik op dit moment voor geen goud willen missen. Toch zijn er ook dingen die ik soms lastig vind aan blogger zijn. Dit zijn 7 kwesties waar ik soms tegen aanloop als blogger. En ik deel ook meteen hoe ik daarmee omga.
1. Iedereen kan mijn blog lezen
Dat ik dagelijks heel wat lieve en leuke lezers op mijn blog mag verwelkomen, vind ik geweldig. Ik voel me vereerd dat mensen uit allerlei hoeken van het land (en soms zelfs uit het buitenland) de tijd nemen om mijn schrijverij te lezen. Toch vind ik het idee dat mijn blog aardig wat bezoekers per maand trekt soms ook wel een beetje spannend. Zouden er ook semi-bekenden bij zitten zonder dat ik het weet? Je weet wel die ene enge buurvrouw die je nooit spreekt, maar die altijd een oogje in het zeil wil houden. Of de nieuwsgierige zus van een jongen met wie je ooit één date hebt gehad. Of die ene klasgenoot van de basisschool die je het liefst ontliep.
Die kwestie vind ik soms best lastig. Precies om deze reden deel ik ook niet ALLES op mijn blog. En alles wat ik deel, zijn dingen waarvan ik het niet erg zou vinden als zelfs die ene enge buurvrouw ervan weet.
2. Nuances, nodig of niet?
Ik vind het zelf best wel spannend om mijn mening te uiten op mijn blog. En dan heb ik het niet eens over politieke voorkeuren, maar meer over kleine dingen. Zouden mensen zich niet aangevallen voelen als ik een standpunt inneem? Of als ik ongemerkt iets zeg wat iemand raakt? Wat nu als ik iemand gigantisch voor het hoofd stoot? Stuk voor stuk vragen die ervoor zorgen dat ik mijn woorden graag zorgvuldig kies, maar waar ik ook wel onzeker over kan zijn.
Inmiddels probeer ik die gedachte meer los te laten en onnodige disclaimers vaker te laten zitten. Het is prima als mensen ergens anders over denken dan ik. Zo gaat dat nu eenmaal in het leven.
3. Zouden mensen dit wel boeiend vinden?
Deze vraag is er een waar ik me gelukkig steeds minder mee bezighoud. Ik doe graag lekker mijn eigen ding. De laatste tijd plaats ik bijvoorbeeld vaker columnachtige artikelen, zoals over mijn avonturen bij het tuincentrum en over mijn zomersproetjes. Ik kan me voorstellen dat mensen denken “Een heel artikel over een plant, waarom?!”. Zit wat in! Toch plaats ik dat soort artikelen, omdat ik ze zelf zo graag schrijf. Ik geloof dat blogplezier toch wel een van de belangrijkste dingen is als blogger. En schrijf ik een keer een artikel waar echt maar twee mensen enthousiast van worden? Ach, dan heb ik er in ieder geval zelf plezier aan gehad. En hopelijk die twee mensen ook.
4. Praat ik niet te veel over mezelf?
Raar maar waar, want een persoonlijke blog gaat immers over jezelf. Bovendien worden mijn persoonlijke artikelen vaak juist goed gelezen. Toch vraag ik me soms af of ik niet te veel over mezelf ratel op mijn blog. Ik probeer altijd af te wisselen tussen persoonlijke wetenswaardigheden en tips waar anderen wat mee kunnen. Vaak zorg ik er wel voor dat zelfs aan persoonlijke artikelen een boodschap kleeft waar ook mensen die niet in hetzelfde schuitje zitten hopelijk een les uit kunnen trekken. En tegenwoordig denk ik maar: een blog is een site over mij als persoon. Als mensen niet geïnteresseerd zijn in mij, dan haken ze vast vanzelf wel af. Toch?!
5. Doen mensen nog wel aan bloggen?
Een vraag die ik op meerdere blogs voorbij heb zien komen, is of bloggen niet zijn beste tijd heeft gehad. Instagram wordt steeds populairder en blogartikelen lijken soms plaats te maken voor lange captions onder #Instaperfect-plaatjes. Toch ben ik ervan overtuigd dat bloggen nog hartstikke van deze tijd is. Ik geloof heilig in de kracht van geschreven artikelen in plaats van vlugge Instagram-foto’s. In geschreven teksten kan ik veel meer mijn ei kwijt, al is het maar omdat ik iets langer van stof ben dan de gemiddelde Instagram-caption toelaat. Als ik naar mijn statistieken kijk, denk ik zeker dat bloggen springlevend is. En mocht dat niet zo zijn, dan houd ik mijn blog zelf wel levend.
6. Val ik niet in herhaling?
Ik blog nu bijna drie jaar en ben al meer dan 1000 artikelen verder. Niet gek dus dat er soms in een artikel een puntje zit dat ik al eerder heb aangestipt. Soms sta ik daar net iets te lang bij stil en vraag ik me af of mensen het niet vervelend vinden als ik mezelf herhaal. Ach, het zal vast wel meevallen. Een gedachte die mij ook in dat geval helpt, is dat mensen altijd zelf kunnen beslissen om op het kruisje rechts bovenin te klikken als ze niet geïnteresseerd zijn.
7. Wat nu als je iets NIET kunt delen?
Mijn blog is in zekere zin een dagboek geworden dat ik heel wat gevoelens en gebeurtenissen toevertrouw. Ik kan het dan ook oprecht jammer vinden als ik over een bepaalde gebeurtenis niets kan delen. Bijvoorbeeld iets op het werk, zorgen om mensen om me heen, bizarre dates, vervelende herinneringen of juist leuke gebeurtenissen die te persoonlijk zijn om te delen. Als er bijvoorbeeld lastige dingen spelen, vind ik het weleens moeilijk dat ik daar vaak om privacyredenen niet open over kan zijn. Maar ook als ik een mooie mijlpaal beleef, zoals toen mijn bod op mijn huis was geaccepteerd, heb ik moeite om dat niet direct op mijn blog te delen.
Twijfels? Niet nodig!
De les die ik uit deze twijfels als blogger trek? Doe wat voor jou goed voelt als blogger en kijk vooral naar waar jij plezier uit haalt en waar jij je goed bij voelt. Ik ben ervan overtuigd dat dat plezier dan ook wel van je artikelen afstraalt. Wil jij 2000 woorden wijden aan je postzegelverzameling of aan de gootsteenontstopper? Prima toch! Doe je ding, maak jouw keuzes, beleef plezier en twijfel niet te veel. Dat houdt het bloggen wel zo leuk!
Zijn er dingen die jij lastig vindt als blogger?
Wat ben mooi en open artikel. Ik vind het soms ook moeilijk dat iedereen mijn gedachtenspinsels kan lezen, gezien ik soms best hele persoonlijke artikelen schrijf. En ik vind het soms ook heel lastig dat mensen een mening over je vormen omdat ze denken dat ze je helemaal kennen omdat ze je blog lezen.
Heel herkenbare punten die je noemt! Het is aan de nee kant heel mooi om open te zijn op je blog, maar je zo kwetsbaar opstellen kan inderdaad soms ook juist lastig zijn.
Mooi geschreven. Niet iedereen om mij heen begrijpt het bloggen. Ik krijg dan de standaard opmerkingen. Ik blog omdat ik van schrijven hou en mensen wil inspireren.
Heel mooi dat je blogt vanuit jouw passie voor schrijven en de liefde om mensen te inspireren. Wel rot dat mensen er soms vervelende opmerkingen over maken, maar goed dat je toch doorgaat met bloggen 🙂 Het belangrijkste is dat jij leuk vindt wat je doet.
Ik vind persoonlijke artikelen juist leuk om te lezen, maar ik begrijp ook dat je niet altijd alles van jezelf online wilt zetten, dat is ook logisch. Gelukkig bestaan er nog bloggers zoals jij, zo kan ik mijn werkdag beginnen met het lezen van je nieuwe artikel! 🙂
at een lieve reactie, zeg! Dankjewel! 🙂
Het hele lijstje is herkenbaar voor mij! Ik blijf het wel indrukwekkend vinden dat jij elke dag een nieuwe post online hebt staan!
Wat een mooi compliment! Dankjewel! 🙂
Toevallig zat ik gisteren nog te denken aan wie er allemaal meeleest. Gek idee. Gelukkig bepalen we zelf wat we delen. Ik vind het soms ook jammer dat niet alles geschikt is om te delen.
Ik vind het fantastisch knap dat je iedere dag iets weet te schrijven en ook dat je daarin zo goed je grenzen kunt bewaken zodat je niet te persoonlijke dingen deelt. Wat mij betreft hoef je je geen zorgen te maken over of je saai wordt: er zijn natuurlijk soms wel artikelen die me minder interesseren, maar dan kan ik eigenlijk altijd nog wel genieten van de prachtige foto’s erbij. Ik word erg blij van alle kleuren en van hoeveel dingen er te zien zijn.
Als ik een verzoek mag doen voor een artikel: een lijstje van alle gekke eigenschappen en gewoontes van Pippa, en de dingen die jullie zoal samen doen, met natuurlijk extra veel foto’s van die pluizenbol.
Ik ben zelf geen blogger, maar ik schrijf wel mee op een forum en daar heb ik ook de continue twijfel over of iets te persoonlijk is om te delen. Omdat zo’n forum wat anoniemer is, deel ik er wat meer dan ik in een blog zou doen. Op het forum schrijven (en in een dagboek schrijven) is mijn manier om te voldoen aan mijn schrijfneigingen 😀
Jeetje, wat een mooi compliment! Dankjewel! 😀 Ook voor het leuke artikelidee trouwens. Ik vind het stiekem geweldig om artikelen over Pippa te schrijven, dus dat artikel gaat er zeker nog een keer van komen.
Wat leuk trouwens dat je op een forum schrijft. Inderdaad een goede manier om lekker te schrijven, maar ook niet meer persoonlijke informatie te delen met jouw naam erbij dan je zou willen.
Hier zit weer veel herkenbaars tussen. Wat ik denk ik het lastigst vind van bloggen is toch wel dat ik niet weet wie er allemaal meelezen. En dan zit ik soms tegenover iemand die iets zegt waarvan ik denk dat het alleen van m’n blog kan komen. Dat vind ik dus lastig, want stel dat het geen lezer is, wil ik ook geen slapende honden wakker maken…
Hmm, lastig inderdaad! Dat vind ik zelf inderdaad ook lastig: soms lezen ongewenst mensen uit je omgeving mee (of denk je dat in ieder geval). Best bijzonder eigenlijk, nu ik erover nadenk, dat het soms makkelijker is om informatie met onbekende bloglezers te delen dan met half-bekenden 😉
Wat een mooi én herkenbaar artikel! Vooral of bloggen nog wel relevant is. Soms denk ik van niet omdat zoveel bloggers vaak stoppen (waaronder ik af en toe haha), maar als ik kijk naar mijn statistieken dan zie ik dat het hartstikke meevalt. Veel artikelen worden nog regelmatig gelezen! Ook het feit dat iedereen mee kan lezen is soms wel eng. Maar dat vind ik vooral eng omdat mensen een heel ander beeld van je kunnen hebben dan dat je daadwerkelijk bent. Eigenlijk deel je maar een klein percentage van je leven/hersenspinsels op deze blog, maar lijkt het natuurlijk alsof je je hele leven online gooit!
Precies! Je deelt maar een klein stukje van jezelf en soms kan het best eng zijn dat mensen zich misschien op basis van die dingen een beeld van je vormen.
Zo leuk dat je weer bent begonnen met bloggen! Wat je zegt, het feit dat blogs nog goed worden gelezen zegt eigenlijk wel genoeg over dat bloggen echt nog niet “uit” is 🙂
Ik herken je punten volledig! Vooral het idee dat iedereen zoveel over me te weten kan komen, kan ik soms wat eng vinden. Zaken die echt privé zijn, deel ik niet op mijn blog. Maar dat gevoel kan me soms bekruipen bij iets heel banaals, zoals welke make-up producten ik heb van een bepaald merk. Cruciale gevoelige informatie? Neen. Maar toch kan iedereen dit nu gewoon weten. Wat dan ook weer de bedoeling is natuurlijk van een blog, dat mensen je artikelen lezen. 😀 😀 Blij dat ik niet de enige ben!
Heel herkenbaar wat je zegt! En inderdaad, soms kan iets kleins al heel persoonlijk voelen om te delen. Ik durfde bijvoorbeeld laatst bij mijn closet tour niet mijn la met beha’s te laten zien. Gewoon het idee dat collega’s dan weten wat je onder je kleding draagt 😉 En dat terwijl ik vaak wel heel persoonlijke informatie deel.
Haha, dat snap ik volledig! Ik denk dat het goed is dat we ons bewust zijn van dit spanningsveld, en dat we zo al vermijden dat er zaken online komen te staan die we achteraf gezien toch liever in de privé-sfeer hadden gelaten.
Bloggen vergelijk ik eerder met het lezen van tijdschriften, dit zal ook nooit verdwijnen. Er zal dus ook altijd wel interesse blijven voor blogs. Alleen is het wel een hele andere manier dan een paar jaar geleden.
Goede vergelijking inderdaad! Interesse voor blogs zal nooit echt weggaan. Gelukkig maar! Al is het maar omdat mensen altijd dingen zullen blijven opzoeken en daarvoor zijn blogs natuurlijk ideaal 🙂
Ondanks dat ik mezelf eigenlijk niet eens echt als blogger beschouw herken ik wel veel punten! Sommige punten zijn ook juist de redenen geweest dat ik het begonnen met bloggen zo lang heb uitgesteld. Bijvoorbeeld dat iedereen het kan lezen en waarschijnlijk ook een mening heeft klaarstaan. Maar goed, je krijgt er ook een hoop voor terug!
Helemaal mee eens! Bloggen is soms lastig, maar gelukkig is het vooral heel leuk om te doen en krijg je er inderdaad héél veel voor terug.
Het enige wat ik soms lastig vind aan bloggen, is de tijd ervoor maken. Zeker nu ik in de laatste fase van mijn studie zit én het schooljaar bijna voorbij is (wat betekent: recensies en toetsen van leerlingen nakijken), heb ik amper tijd om nog iets te schrijven. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat ben ik namelijk bezig. Af en toe neem ik natuurlijk wel pauze, maar dan lees ik graag blogs en wil ik even naar buiten. Gelukkig komt er over een week een wat rustigere periode aan 🙂
Liefs,
Marloes
Die uitdaging herken ik wel. Bloggen is toch best wel tijdrovend, ook al is het de tijd meer dan waard. Gelukkig heb je binnenkort weer wat meer tijd om aan je blog te besteden 🙂 Een fijn vooruitzicht!
Ik vind het heel lastig om elke keer met iets nieuws te komen, ik heb dan ook heel veel respect ervoor dat jij 7 dagen per week met een leuke blog komt! Verder vraag ook ik me vaak af of het nog wel relevant is en of ik niet actiever op instagram moet zijn.
Dankjewel voor je lieve compliment! En een herkenbare vraag inderdaad! Tegenwoordig lijkt er veel van blogs naar Instagram te verschuiven. Gelukkig merk ik steeds meer dat blogs hun beste tijd zeker nog niet hebben gehad. Ik heb nu bijvoorbeeld ook meer bezoekers dan twee jaar geleden, toen Instagram nog veel minder groot was 🙂
Wat een ontzettend herkenbaar lijstje!
Ik mag vanmiddag een werkgever bellen als ik wil weten waarom ik niet door ben voor een functie waarop ik solliciteerde. En ik heb daarstraks mijn hele blog nageplozen of ik er toch niets raars op gezet heb. Ik sta wel gewoon overal achter gelukkig 😉 Maar in het puntje ‘iedereen kan meelezen’ is dus even heel actueel voor mij. De rest herken ik dus ook allemaal. Van het ‘is dit wel boeiend genoeg’ tot ‘loop ik niet heel erg achter de feiten aan door te bloggen?’ Maar we moeten vooral doen waar wij ons goed bij voelen, toch? En als dat lappen tekst schrijven is, in plaats van foto’s maken met een caption erbij, dan is dat zo.
Helemaal waar! Het belangrijkste is dat je doet waar jij blij van wordt en dat je schrijft over de onderwerpen die jou interesseren. Het blijft een lastige afweging wat je wel en niet op je blog zet, maar ik denk dat je vaak zelf wel heel goed kunt aanvoelen of iets wel of niet oké voelt.
Hopelijk heeft het gesprek met de werkgever je wat duidelijkheid opgeleverd.
Mooi en herkenbaar artikel! Ik herken de ‘iedereen kan het lezen’ en ‘plaats ik niet teveel over mezelf’-punten ook wel. Daar voel ik me soms nog wel eens wat onzeker over. Wie zit er nou te wachten op een lijstje met alles wat ik deze maand mee heb gemaakt? Eigenlijk hebben mensen er toch veel meer aan als ik een lijstje met tips ga plaatsen? Maar aan de andere kant heb je helemaal gelijk. Bloggen doe je voor jezelf en het gaat erom wat je zelf als blogger leuk vindt. En mensen die dat niet vinden die klikken het inderdaad maar gewoon lekker weg!
Helemaal waar! En weet je wat het bijzondere is? Zelf lees ik bij andere mensen juist het liefst persoonlijke artikelen en vaak hoor ik dat anderen persoonlijke artikelen ook juist het leukst vinden. Dus die onzekerheid is eigenlijk helemaal nergens voor nodig 🙂
Ik vraag mij ook vaak af of mensen het wel interessant vinden wat ik schrijf en dat het misschien raar overkomt ofzo dat mijn blog dus echt over mij gaat. Alsof ik mijn leven zo belangrijk vind dat iedereen er van moet weten. Haha. Ik zit er soms ook weleens mee in met wie er allemaal mee leest. Er zijn bijvoorbeeld wel een paar mensen waarvan ik liever niet hebben dat ze het lezen maar ik kan hen ook niet tegenhouden natuurlijk. Maar ik probeer daar over het algemeen niet té veel mee bezig te zijn want dan wordt ik er paranoïde van.. Zo lang het goed voelt doe ik maar voort zoals ik bezig ben 🙂
Heel herkenbare gedachten! Eigenlijk precies zoals jij het omschrijft over “dat je je eigen leven heel belangrijk zou vinden”. Goed dat je die gedachte kunt loslaten, want je blog is echt hartstikke leuk.
Net als jij probeer ik me ook niet al te veel te laten tegenhouden door de gedachte dat iedereen kan meelezen. Soms wel een eng idee, maar door goed af te wegen wat je wel en niet wilt delen kom je al een heel eind, wie er dan ook wel of niet meeleest 😉
Er zit heel wat herkenbaars in wat je hier schrijft. Ik loop ook wel tegen heel wat aan, vooral.. ik blog dan wel persoonlijk er zijn altijd dingen die je niet kunt delen. Ook heb ik al aan de lijve mogen ondervinden dat er mensen in stilte meelezen die het dan toch niet goed met je menen. Bij deze dingen sta ik sinds kort veel meer bij stil. Soms durf ik zelfs niets meer te schrijven uit schrik voor de gevolgen ondanks ik er geen schrik voor zou moeten hebben.
Ik kan me voorstellen dat je eerdere ervaring best wel wat heeft gedaan met je gevoel over wat je wel/niet online kunt delen. Heel rot wat er is gebeurd! Hopelijk lukt het om stapje voor stapje dat vertrouwen terug te krijgen en wel te durven delen wat je wilt delen.
Herkenbaar artikel! Komende augustus is mijn blog alweer 2 jaar. Tijd gaat snel. Maar ik herken heel veel puntjes. Vooral nummer 4 was een feest aan herkenning. Ik heb er ooit een volledig artikel aan geweid, maar de reacties bewezen het tegendeel. Wat ik wel kan zeggen van je blog, is dat ik er in elk geval kom omdat ik hem leuk vind. En ik denk dat dat voor veel volgers geldt. Ik geloof er altijd heilig in dat je jezelf moet zijn en de juiste mensen wel op je blog terecht komen en blijven als vaste volger. Die mensen volgen je blog nu eenmaal niet voor niks. Ik heb ook een last-puntje. Ik vind psychologie enorm leuk, zowel om te lezen of te schrijven. Dat zijn ook wel wat moeilijkere artikels, omdat je dat niet in een handomdraai geschreven hebt. Psychologie is sowieso al niet gemakkelijk. maar ik ben er zo graag mee bezig en schrijf er zo graag over. Maar er is altijd een gedachte die ik dan krijg; ‘ben ik de bal niet volledig aan het misslaan met mijn schrijfsels?’. Gelukkig weet ik die gedachte de laatste tijd goed te negeren. En sla ik de bal ooit eens mis? Ook weer geleerd. Bloggen is ook met vallen en opstaan. Ik sluit me ook aan bij wat Irene zegt; ik probeer niet te veel met al die gedachten bezig te zijn want het blokkeert me.
Dankjewel voor je fijne berichtje! <3 En ik ben het helemaal met je eens. Uiteindelijk trek je altijd wel de mensen aan die bij jou en je blog passen, en dat is het belangrijkste.
Ik vind het trouwens juist heel tof dat je schrijft over psychologie. Een ontzettend mooi en belangrijk onderwerp en daarmee stip je regelmatig heel waardevolle inzichten aan op je blog. Voor anderen en voor jezelf!
Wat een mooi en herkenbaar artikel! Ik moet zeggen dat ik het nog steeds weleens lastig vind dat ik niet alles kan delen op mijn blog. En dat ik ook nog weleens een stukje schrap, omdat het toch iets te persoonlijk wordt.. Fijn om te lezen dat je zoveel plezier hebt in bloggen, dat is echt super belangrijk:)
Herkenbaar wat je zegt! Soms laat ik ook kleine stukjes weg, omdat ik ze net iets te persoonlijk vind. Toch ook weleens jammer. Ik zou dingen soms best graag uitvoerig op mijn blog willen bespreken, maar dan is het gewoon niet heel handig om er open en bloot online iets over te zetten wat iedereen kan lezen.
Mooi artikel! Herkenbaar ook. Ik blog dan niet dagelijks en mijn niche is een klein beetje anders. Hoewel ik toch merk dat de persoonlijke artikelen het meest gelezen worden. Toen ik nog voor de klas stond stelde ik mezelf altijd de vraag: ‘Wil ik dat mijn leerlingen dit kunnen lezen?’ en die vraag hanteer ik eigenlijk nog steeds. Een beetje de vervelende buurvrouw, maar dan anders 😉 Wil ik toch nog even gezegd hebben dat ik het ontzettend knap vind dat je echt iedere dag blogt! Ik vind het soms al lastig om content te bedenken voor die 2 keer per week dat ik post. Maar misschien komt het ook omdat ik best wel strenge kaders voor mezelf heb opgesteld. Hoe dan ook, ga vooral zo door!
Goed dat je aan de hand van die vraag voor jezelf bepaalt of je iets wel of niet wilt delen. Ik kan me voorstellen dat het als leerkracht ook wel gevoelig lag wat je wel en niet wilde delen, maar zo te horen had je er een goede balans in gevonden.
Dankjewel voor je mooie compliment trouwens! Ik word er helemaal verlegen van. Enne, die strenge kaders die je jezelf oplegt voor het bloggen, zijn zeker niet nodig! 🙂
Ik kan me eigenlijk in alles wel vinden. Ik schrijf natuurlijk ook weer over andere onderwerpen maar ik denk dat het in feite niet uitmaakt waar je over schrijft, want alles wat je noemt is toepasbaar. Met die nuances bijvoorbeeld. Ik schrijf best veel over cosmetica en ingrediënten. Ik verdiep me daar al jaren in en ik werk ook al heel erg lang in de cosmetica branche. Tijdens mijn werk doe ik vaak inspiratie op voor artikelen, want ik merk dat veel mensen best een vertekend beeld hebben van bepaalde ingrediënten, terwijl daar niet altijd feiten of waarheid in zit. Voor hen is het echter wel hun waarheid, en ik weet natuurlijk ook dat mensen die mijn artikelen lezen ook anders over dingen kunnen denken dan ikzelf. Ik schrijf er dan ook vaak bij dat iets mijn ervaring is met een bepaald product of een ingrediënt. Andere mensen kunnen andere ervaringen hebben natuurlijk.
Goed dat je die nuance duidelijk maakt in je artikelen! Ik kan me voorstellen dat je ervaringen met klanten daar ook wel bij helpen. Producten kunnen inderdaad bij iedereen weer anders uitpakken, maar uiteindelijk ben je mede door je werk natuurlijk wel een goede autoriteit op dat gebied 🙂
Ik blijf toch worstelen met de mening van anderen, hoor. Ik ben bang dat bekenden me oppervlakkig vinden als ik weer eens enthousiast loop te praten / schrijven over een douchegel of iets dergelijks, maar die reviews van en mijn interesse in proefdiervrije cosmetica is natuurlijk maar een fractie van wat ik als persoon te bieden heb. Aan de andere kant zijn die zorgen volgens mij niet nodig, want ik weet dat ik mensen – en dus ook bekenden – al goede tips gegeven heb. En wie het niet interesseert, klikt maar gewoon weg. ?
Precies, helemaal waar wat je zegt! En als het goed is, weten de bekenden als geen ander dat jij veel meer bent dan de onderwerpen waar je over schrijft 🙂 Het is gewoon een passie die je erbij hebt en dat is juist heel mooi.
Zo herkenbaar! Ik krijg soms ook wel reacties over waarom ik zoveel post op social media (ik blog minder maar social-media meer) of waarom het zoveel over mij gaat. En ik vind het ook wel eens lastig dat ik niets kan delen over iets als een zieke dierbare bijvoorbeeld. Maar daar staat tegenover dat het zo leuk is om te doen én om blogs te lezen bij anderen, want, nee, bloggen heeft beslist niet zijn beste tijd gehad. ?
Mooi wat je zegt en helemaal waar. Soms heeft bloggen lastige kanten, maar gelukkig is het vooral ontzettend leuk om te doen (zowel blogs schrijven als blogs lezen bij anderen). precies wat je zegt over bijvoorbeeld een zieke dierbare herken ik ook. Soms zou ik zo’n verdrietig moment ook graag willen delen om te laten merken dat het even wat minder gaat. Maar dat zijn dan toch dingen die te privé zijn (zeker als ze over anderen gaan) om met de hele wereld te delen.