Alles wat je anders maakt, maakt je mooier. Alweer een (flink) tijdje geleden gaf ik een lezing op de Roodharigendag over dat motto. Ik vertelde over mijn rode haar en hoe ik dat ooit als onzeker pubermeisje helemaal niets vond en later juist leerde koesteren. Maar meer in het algemeen vertelde ik over hoe ik leerde (en nog steeds leer) koesteren wat mij anders maakt. Juist dat zijn namelijk de dingen die je maken tot wie je bent. Op verzoek van een aantal mensen in reactie op dit artikel, besloot ik de lezing alsnog (flink verkort) in artikelvorm te gieten. Omdat het een boodschap is die niet alleen voor roodharigen geldt, maar eigenlijk voor iedereen.
Aangenaam
Romy, aangenaam. Ik ben 26 jaar, kan goed d/t-foutjes wegstrepen van menukaarten, heb een iets te grote fantasie, ben daarentegen verrassend slecht in navigeren en heb een stiekeme voorliefde voor sorteerdozen omkieperen en opnieuw sorteren. En ik ben roodharig. Duh, anders had ik vast niet op de Roodharigendag een lezing geven.
“Het is een rooie!”
Het moge duidelijk zijn: met rood haar ben je een beetje anders. Niet gek aangezien maar een paar procent van de Nederlanders met deze haarkleur geboren is. Zo vertelde mijn moeder dat de arts meteen kirde van plezier toen ik bij de bevalling uit de – hoe zal ik het noemen – uitgang kwam. “Het is een rooie!”, riep hij. En die focus op mijn haar was er niet alleen toen. Op de basisschool was ik “het meisje met de rode haren”. Soms een “vuurtoren” als iemand geen originelere benaming kon bedenken. En op de middelbare school kwamen opeens termen als “ginger” om de hoek kijken. Soms sissend achter mijn rug, soms roepend vanuit de verte, soms juist bedoeld als een oprecht compliment.
Zijn zoals ieder ander
Dat mijn haarkleur bijzonder is, kon ik zeker als beginnende puber niet altijd waarderen. Ik had als onzekere tiener maar één wens: zijn zoals ieder ander. Droeg iedereen skinny jeans? Dan ik ook. Keek iedereen naar GTST? Dan vroeg ik me af waarom ik dat nog nooit had gekeken. En hadden mensen om me heen bruin of blond haar? Nou, dan wilde ik dat ook. Ik vond het dan ook nogal vervelend als iemand me “Hé ginger!” toeriep of “Vieze ginger” in mijn oor fluisterde. Ik wilde niet opvallen tussen de menigte. Bij gebrek aan een camouflagepak koos ik voor een effectieve andere optie: mijn haar verven.
Het uitstapje naar de drogist
Ik weet nog hoe stoer ik me voelde toen ik als dertienjarige in mijn uppie voor het schap met bruine haarverf stond. Net toen ik op het punt stond een potje verf van een slecht B-merk uit het schap te pakken, kwam er een onbekende vrouw op me af. “Jeetje, kind wat heb jij een mooie haarkleur! Is dat puur natuur?” Snel deed ik alsof ik naar de dure parfumflesjes aan het kijken was. Stiekem glunderde ik een beetje. “Ja, dat is mijn eigen haarkleur!”
De vrouw keek me aan “Daar mag je heel zuinig op zijn.” “Ben ik ook”, mompelde (of loog?) ik, terwijl ik nog steeds deed alsof ik de voor mijn zakgeld veel te dure parfum interessanter vond dan de haarverf. Ik liep de drogist weer uit – glunderend en vastbesloten. Sindsdien heb ik nooit meer ook maar een blik op het schap met haarverf geworpen.
Dat was een van de punten in mijn leven waarop ik besefte dat alles wat je anders maakt je een beetje mooier maakt. Hoe zoetsappig dat ook mag klinken.
De drang erbij te horen
Anders zijn is vaak een ding. Als mensen hebben we een sterke behoefte om ergens bij te horen. Een ‘need to belong’ wordt die behoefte ook wel genoemd, zo leerde ik ooit bij een college psychologie. Niet voor niets zijn er verenigingen voor verzamelaars, bestaan er clubjes voor allerlei hobby’s en ga je misschien wel op zoek naar mensen die dezelfde films, series en boeken leuk vinden als jij. En niet te vergeten de Roodharigendag, waarop vele roodharigen even het gevoel hebben er volledig bij te horen en waarop eindelijk een keer juist hun blonde moeder of zwartharige vriendin die ook mee is de aandacht trekt.
Maar wat nu als je “anders” bent?
In mijn leven heb ik me vaker anders gevoeld, niet alleen door mijn haarkleur. Zo was ik altijd al lichtelijk een nerd met een nogal grote fantasie. Ik schreef soms voor de lol korte werkstukjes en hield op de computer een document bij met allerlei bijzondere voornamen en hun betekenissen. Gewoon omdat ik dat toen interessant vond. Nog zoiets: als tiener ging ik niet uit, maar zat ik liever binnen te schrijven of de kat te aaien. Ik hield meer van thee dan van cocktails. En ik vond het leuk om buiten rond te lopen om bloemen te fotograferen. Dat deed ik liever dan als tiener in de disco jongens te versieren. Daarnaast hield (en houd) ik van knalgele jurkjes en roze blazers in plaats van spijkerbroeken en witte T-shirts.
Het gebeurde dan ook regelmatig dat ik bang was dat mensen me raar zouden vinden. Moest ik niet zijn zoals ieder ander, qua haarkleur, hobby’s en alles? Keuzes maken zoals anderen? Me gedragen en kleden zoals in mijn beleving iedereen om me heen deed? Dat soort gedachten schoten – onterecht! – weleens door mijn hoofd.
Waarom zou je “normaal” willen zijn?
Maar “normaal” worden, wilde ik dat wel? Bestaat “normaal” wel? En zou “normaal” zijn mij dan echt leuker maken?
Stapje voor stapje ging ik beseffen dat het ook anders kon. Zoals de vrouw in de drogist mij tien jaar eerder had doen inzien: juist wat je anders maakt, maakt je mooi en bijzonder. Ook al klinkt dat nu als een slappe tegeltjeswijsheid die je bij Action in grote aantallen op muurstickers, magneten en notitieboekjes kunt kopen, er zit in mijn ogen een kern van waarheid in. Iedereen heeft (als het goed is) iets wat hem of haar anders maakt. Gelukkig maar! Juist die unieke dingen maken mensen vaak leuker.
Ook het ontstaan van mijn blog was voor mij een manier om te durven laten zien wat mij anders maakt. Ik startte Vaker Vrolijk om mijn schrijfkriebels continu kwijt te kunnen. Op mijn blog wil ik uitstralen dat je jezelf mag zijn en daarmee heb ik ook mezelf op een positieve manier gestimuleerd. Ik besloot kleding te dragen die opvalt. En ik besloot vooral steeds mezelf te zijn en te schrijven over wat mij boeit. Zo schrijf ik soms over hoe ik blij kan worden van een stofzuiger door mijn huis halen op zaterdagmorgen, dat ik het een feestje vind als mijn waterkoker matcht met mijn bank en beschrijf hoe ik intens gelukkig kan worden van dingen die voor anderen misschien bijzonder weinig voorstellen.
Wees gewoon jezelf
Ik ben ervan overtuigd dat jij en ik en iedereen mooier wordt van elk bijzondere trekje, kleine imperfectie of eigenschap die jou maakt tot wie je bent. Mensen die echt om je geven, zullen je misschien wel juist daarom waarderen. Om nog een laatste keer de cliché quote tussendoor te gooien: alles wat jou jou maakt, maakt je mooier. Of dat nu rood haar is, een wipneusje (bij mij ook present!), een gekke moedervlek, gestructureerdheid, chaotisch zijn of bij wijze van spreken je voorliefde voor dansen op Kabouter Plop-muziek of je verzameling badeendjes.
Wees gewoon jezelf, ook als sommige mensen daar iets van vinden. Dat zullen mensen namelijk altijd wel doen.
Kun jij iets benoemen wat jou “anders” maakt?
Prachtig artikel Romy! Heel inspirerend.
Wat een mooi artikel! Hier werd ik echt even door aan het denken zet. Naast het feit dat ik christen ben ( wat mij in deze omgeving echt anders maakt), ben ik ook anders doordat ik cello speel. Vroeger kreeg ik vaak de vraag waarom ik nou geen gitaar speelde of piano net als iedereen.
Juist heel erg tof dat je een instrument bespeelt dat niet heel gebruikelijk is. Waarom meegaan met de massa als je ook kunt doen waar jij het meest gelukkig van wordt? 🙂
Wat mooi dat die vrouw met op het goede moment kwam en jou dat compliment gaf! Ik weet qua uiterlijk niet iets wat mij anders maakt. Is iedereen niet gewoon ‘anders’?
Dat zeker! Ieder mens heeft wel dingen die hem of haar anders maakt. Gelukkig maar! Anders zou de wereld natuurlijk wel heel saai zijn 😉
Heel mooi! Ik vind vooral de anekdote over de drogist heel bijzonder, zo mooi hoe een compliment van een onbekende zoveel kan doen!
Prachtig artikel. En die vrouw bij de drogist was echt een cadeautje. Je zou hopen dat ze deze blog leest en dan beseft hoe belangrijk die opmerking was.
Echt hè?! heel speciaal eigenlijk dat een opmerking die voor die vrouw vast heel klein was op mij zelfs na tien jaar nog heel veel positieve impact heeft gehad.
Heel mooi geschreven 🙂
Heel erg mooi en zo waar! Ik heb het al vaker gezegd, je bent een inspiratie voor velen, rood haar of geen rood haar;-) Ik vond je stukje over de stofzuiger en de waterkoker ook zo leuk, ik ben natuurlijk precies zo! Hoe noemen we dat ook al weer? Oh ja; #kleinehuisvrouwengelukjes.
Yes, lang leve de kleine huisvrouwengelukjes! Ik ben blij dat ik niet de enige ben die daar zo van kan genieten 🙂
Heel mooi! Inderdaad echt top dat die vrouw er op precies het juiste moment was. Een Romy met bruin haar zou veel saaier zijn geweest 🙂
Dit vind ik zó mooi. En wauw, die vrouw bij de drogist moest eens weten wat voor een impact ze op je gehad heeft. Ik snap nog steeds niet waarom roodharigen zo gepest worden. Ik vind rood haar echt heel erg mooi. Een van onze beste vrienden is roodharig en hij wordt door iedereen ‘de Rosse’ genoemd. Totaal niet slecht bedoeld, dat is simpelweg zijn roepnaam geworden. Kan je geloven dat er zelfs mensen zijn die niet weten wat zijn echte naam is?!
Inderdaad! Eigenlijk zou ik haar best nog eens willen tegenkomen om haar te bedanken voor de positieve impact die ze met die opmerking op me heeft gehad.
Ik moest wel lachen om je verhaal over de Rosse trouwens. Hij hoeft vast niet bang te zijn dat mensen hem qua naam of uiterlijk snel zullen vergeten 😉
Wat een prachtig artikel! En hoe toevallig dat die vrouw je er eigenlijk precies op het goede moment van weerhield om je haar te verven. Haha! Dat kan bijna geen toeval zijn ;-).
Leuk geschreven! Je hebt helemaal gelijk. Je haar heeft een hele mooie kleur!
Zo mooi geschreven! Woorden van mensen over je lichaam/uiterlijk hebben zo’n grote impact. Gelukkig kan dit ook positief uitdraaien, zoals die vrouw bij de drogist. Lijkt trouwens wel een filmscène.
Haha, inderdaad! Het was haast te toevallig dat ze juist op dat moment die opmerking maakte.
Ik vind je rode haar dus echt wel heel mooi! En de boodschap die je uitdraagt ook. Ik werd altijd als anders gezien vanwege mijn kleding en heb genoeg dingen daarover naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Maar ik voel me comfortabel in wat ik draag en daar gaat het uiteindelijk om.
Wat lief dat je dat zegt! Dank je!
En ook heel tof dat jij altijd de kleding bent blijven dragen waar jij je fijn in voelt. Dat is inderdaad nog altijd het allerbelangrijkste. En ik geloof er heilig in dat je op je mooist bent als je draagt waar jij blij van wordt.
Heel mooi en inspirerend! <3
Wat een prachtig artikel en een mooi zelfinzicht. Je moet inderdaad gewoon blij zijn met wie en hoe je bent; dat maakt je uniek. Vroeger wilde ik er ook wel een beetje bij horen, totdat het me allemaal geen bal meer kon schelen. Ik droeg wat ik leuk vond en deed wat ik leuk vond. Deze instelling heb ik eigenlijk nog steeds wel en vind ik zelf erg fijn 🙂
Wat goed! Ik denk dat je met zo’n instelling je leven zo veel leuker maakt. En je bent ook voor anderen natuurlijk een leuker mens als je vooral gewoon lekker jezelf bent en blijft 🙂
Leuk artikel. Ja er is altijd de vraag tussen uniek zijn en je aanpassen. Hoe je daarmee omgaat, hangt erg van je opvoeding en zelfvertrouwen af. En van toeval! Zoals bij jou die vrouw. Overigens als je hier had gewoond, dan was je nog veel unieker. Als ik hier per dag één roodharige zie, is het veel. Laatst zij een kennis, dat zij met haar zoon naar de roodharige dag in Nederland wou gaan. En ik vroeg waarom? Nu haar zoon had rood haar, en toen ze me de foto nog eens goed liet zien…ja wel… blond met een heel lichte rode glans…. Je ziet, er is verschil..
Overigens is het plaatsen van dit blog niet zo’n slecht idee geweest, als je het aantal reacties ziet! Veel plezier!
Wat bijzonder dat rood haar in sommige andere landen eigenlijk veel zeldzamer is dan in Nederland. Daar had ik nooit zo bij stilgestaan. Hopelijk zet die kennis het uitstapje naar de Roodharigendag volgend jaar door. Het is echt wel leuk om daar als roodharige bij aanwezig te zijn.
Wat een heerlijk artikel! En eigenlijk ben ik het met je eens. Al vind ik het soms lastig om ‘anders’ te zijn. Mijn beperking (fibromyalgie) maakt me al anders. Toen we nog niet wisten wat het was, was ik vaan een buitenbeentje tijdens de gym. Meedoen ging vaak niet en zat ik 2 uur op de bank… Ook ik ging niet uit in mijn jongere jaren en ik deed vooral wat ik leuk vond. Zo maakte (en dat doe ik nog steeds!) mijn eigen sieraden bijvoorbeeld.
Of ik het erg vind dat ik niet ‘gemiddeld’ ben, dat denk ik niet. Althans inmiddels niet meer. Ik voel me ook stuk minder anders nu ik veel meer mensen om me heen heb die ook ‘anders’ zijn 🙂
Zeker als kind is het nog best lastig om “anders” te zijn of je in ieder geval zo te voelen. Dat terwijl ik denk dat unieke dingen doen en unieke kenmerken hebben je eigenlijk juist een leuker mens maken. Wat je zegt, herken ik wel. Ik ben me over sommige “unieke” dingen ook veel minder druk gaan maken sinds ik mensen om me heen heb verzameld die net als ik zo hun eigen unieke dingen hebben. Het is juist zo mooi om elkaar te accepteren zoals je bent en om soms overeenkomsten en soms juist grote verschillen te hebben.
Wat ontzettend mooi geschreven en een inspiratie voor vele jonge meiden met of zonder rood haar. Mijn moeder is van nature ook met rood haar geboren, maar inmiddels beginnen de grijze haren te overheerden. En guess what? Ze verft haar haren nu rood haha!
Haha, wat leuk dat ze nu voor rode haarverf kiest! Ik moet bekennen dat ik mezelf daar ook nog wel voor aanzie als ik ooit grijs zou worden 😉
Heel mooi artikel! Ga ik wellicht nog dikwijls teruglezen om mezelf een boost te geven als ik die nodig heb 😉
Wat heb je hier weer een prachtig artikel over geschreven en ik vind rood haar juist echt prachtig!
Mooie tekst!
Die quite heb ik opgeschreven in mijn boekje met mooie quotes.
Daar had ik ook opgeschreven:
Liever slordig gelukkig, dan perfect gestresst
Wat mooi om dat te horen! Je andere quote slaat trouwens ook de spijker op zijn kop 🙂
Heel mooi geschreven, je kan echt prachtig schrijven. Ik herken mezelf hier ook wel in. Mijn complexen waren vroeger mijn benen. Ik kreeg hier zo veel opmerkingen over, zelfs van mijn ouders. Te dun, te scheef. Tot op de dag van vandaag is het nog steeds een issue en probeer ik met de fitness het een beetje te verhelpen.
Je hebt trouwens prachtige haren! En de haarkleur natuurlijk ook
Dank je wel voor je lieve compliment, zowel over mijn haar als over mijn artikel! 🙂
Ik hoop dat het jou ook lukt om de onzekerheid over je benen langzaamaan wat meer los te laten. Bij mij zijn mijn benen ook nog wel eens een puntje van onzekerheid, maar eigenlijk is het zo zonde om je daar druk over te maken. Niemand is perfect en daar zit hem soms ook juist het mooie in.
Jezelf blijven en zijn, want dat is goed.
Heel leuk dat je het toch geplaatst hebt, Romy, en mooi geschreven! Ik vind je verhaal van bij de drogist heel aandoenlijk. Dat soort fijne opstekers kunnen je kijk op bepaalde zaken flink veranderen.
Ik ben trouwens zelf ook altijd meer de binnenshuizige boekenlezer dan een uitgaanstype geweest. Daardoor voelde ik me wel eens anders. Maar mijn man is gelukkig net zo ‘erg’, dus ik ben blij dat ik me nooit anders heb voorgedaan dan dat ik ben!
Mooi om te lezen dat jij ook altijd aan je eigen karakter en voorliefdes hebt vastgehouden. En natuurlijk al helemaal mooi dat je iemand hebt ontmoet die er precies zo instaat als jij. Ik merk dat ook aan mijn vriend en aan vriendinnen om me heen. Het is zo fijn als je mensen ontmoet met wie je bepaalde voorliefdes of gewoontes kunt delen waarvan je altijd dacht dat ze “anders” waren aan jou.
Wat een prachtige foto’s! Heel mooi en inderdaad zeker waar.
Mooi artikel! Heb hetzelfde meegemaakt als roodharige (ik heb een mix tussen blond, rood en bruin haar). Ik ben er jarenlang om gepest. Soms wou ik het verven, maar ik heb het uiteindelijk niet gedaan. Ik had geen zin om me aan te passen en wou gewoon mezelf zijn
Wat goed dat je uiteindelijk toch trouw bent gebleven aan je eigen haarkleur! Je hebt prachtige haren en mag daar hartstikke trots op zijn. Zoals ik ooit van iemand te horen kreeg: grote kans dat de mensen die je plagen met je rode haar stiekem gewoon jaloers zijn op je bijzondere haarkleur.
Een heel mooi artikel! Een een eye-opener. Ik voelde me anders door mijn gevoeligheid en dat gaat niet meer wegtrekken. Hoe mooi het ook is om alles diep te voelen, soms is het ook best eenzaam eigenlijk. Maar het verhaal dat jij vertelt over jouw haarkleur heb ik een beetje met mijn gevoeligheid. Ik heb mezelf jaren proberen te veranderen gewoon maar omdat andere mensen zeiden dat ik maar een beetje harder moest worden. Dat ik mezelf niet zo moest aanstellen. Het leek alsof ik iets fout deed. Maar je kan je hele leven blijven vechten tegen jezelf, die strijd win je nooit. Echt niet. Maar mijn gevoeligheid is een deel van wie ik ben. Het is de reden dat ik altijd zo enthousiast ben over kleine dingen die anderen niet zien of het feit dat ik zo vredelievend ben. Daarmee zeg ik niet dat anderen dat niet zijn, ik weet heus wel dat er nog andere goeie mensen op de wereld zijn. Maar juist door mijn gevoeligheid kan ik in alles wat ik doe heel veel liefde steken. En daardoor heb ik wijsheid ontwikkeld en kan ik anderen helpen. En ook gewoon, neem mijn gevoeligheid weg en je neemt gewoon een groot stuk van mijn karakter weg. Vroeger vocht ik met mijn gevoeligheid, maar nu zou ik het niet anders willen. Mijn gevoeligheid is wie mij mij maakt. Ook als ik daarmee anders ben. En trouwens, normaal bestaat niet. Een hele tijd terug gebruikte ik op mijn blog deze quote en hij past hier perfect bij; ‘Normal is an illusion. What is normal for the spider, is choas for the fly’.
Wat mooi dat je je hooggevoeligheid zelf hebt leren accepteren en er zelfs (héél terecht!) de voordelen van inziet. Je hebt groot gelijk: iedereen is goed zoals hij/zij is en deze gevoeligheid maakt jou jou. Het is juist mooi dat er mensen bestaan zoals jij die op deze manier in het leven staan. En sowieso, alles wat jou maakt wie je bent, is oké!