We kennen allemaal wel de instahubby’s van chagrijnige Instagrammers die pas na een foto of duizend tevreden zijn. En als de fotoshoot dan eindelijk voorbij is en ze samen iets gaan eten, dan moet eerst de hele tafel verbouwd worden om het gerecht op de gevoelige plaat vast te leggen. Tja, ook de Instagramvolgers van vriendinlief genieten graag mee. Maar hé, ook het leven van mensen om mij als blogger heen gaat niet altijd over rozen. Tijd om eens stil te staan bij al die lieve, geduldige mensen en dieren om mij heen, die het soms zwaar te verduren hebben. Met een flinke korrel zout uiteraard!
Wachten totdat je een ons weegt
Mijn familie moet soms aardig wat geduld hebben met mij als fotografieliefhebbende blogger. Meestal komt aan mijn foto’s niemand anders te pas en klik ik er zelf flink op los voor flatlays of mooie foto’s van bloemen of van de natuur. Maar bij dagjes weg mag je als gezelschap wel extra tijd optellen voor de vele “even-stoppen-voor-een-foto-momenten. Zeker op vakantie wil ik het liefst vanuit elke hoek een kiekje maken. Van kleurrijke muren tot leuke tentjes of etalages met eenhoorntaarten. Sorry pap voor de zoveelste keer dat ik iets zie! Maar hé, selfies ben ik niet van, dus daar val ik mijn dierbare medemens dan weer niet mee lastig.
Voor fotograafje spelen
Dan zijn er ook nog de outfitfoto’s waarvoor mijn beide ouders inmiddels spontaan de rol van professioneel fotograaf op zich hebben genomen. Inmiddels is mijn vader bijvoorbeeld een volleerde stand-in voor de Insta hubby die ik niet tot mijn beschikking heb. Hij weet dat “het vierkantje” op mijn oog gericht moet zijn, dat foto’s van onderaf niet de bedoeling zijn in verband met dreigende onderkinnen en dat er zeker wel een paar pogingen nodig zijn voordat dé foto erbij zit.
Maar even zonder dollen, papa en mama, jullie weten ook dat ik jullie al duizend keer heb bedankt voor jullie eindeloze fotogeduld, toch?! ♥ Het scheelt hopelijk dat mijn outfitshoots niet langer duren dan tien minuten. En dat mijn spetterende shootlocaties meestal tot fotogeniek gebombardeerde plekken op loopafstand van huis zijn. En dat ik degene voor de camera – hopelijk! – iets vriendelijker behandel dan de denkbeeldige chagrijnige Instagrammer uit mijn inleiding.
De sparringpartner uithangen
En dan zijn er nog de situaties waarin het nodige advies van een leek wordt gewaardeerd. Hoewel ik 19 van de 20 artikelen plaats zonder daar een paar extra ogen naar te laten kijken, is advies van een behulpzame buitenstaander soms zeker welkom. Bijvoorbeeld handig als ik iets heel persoonlijks vertel. Maar ook heb ik mijn broertje weleens gevraagd de beste uit twee foto’s te kiezen, heeft mijn moeder meerdere keren advies uitgebracht over de kaders van Instagram-gedichtjes en schakel ik zo af en toe een hulplijn (lees: de willekeurige persoon die op dat moment in de kamer zit) in voor titelsuggesties. Teamwork hoor!
Als kat figureren op een blogfoto
En laten we ten slotte de beste paarden van stal niet vergeten. Of beter gezegd: katten! Ook onze katten hebben het soms zwaar te verduren. Lig je net prinsheerlijk te slapen, besluit je baasje dat je slapend op de foto moet. Voorzichtig open je een van je ogen, om vervolgens te ontdekken dat er een enorm zwart camerading voor je kop staat. En dan heb je het nog goed bekeken. Het kan namelijk ook zomaar zo zijn dat je baasje besluit om je op te tillen voor een “gezellige” foto. Moet je zeker nog een charmante blik opzetten ook. Grumpy Cat bestaat immers al, dus die kun je niet meer uithangen.
Het kan overigens nóg erger. Want wat nu als je ligt te pitten op de plek waar je blogbaasje haar zogenaamde flatlayfoto’s wilt maken? Je zou toch denken: opgestaan plaats vergaan. Maar nee, je wordt gewoon weggebonjourd van dat witte kleedje waarvan je dacht dat het er voor jou lag. En doe je dat niet? Dan besluit je baasje dat jij het ook best aardig doet op het sfeerbeeld en beland je tussen de shampoo- en douchegelflessen op het internet.
Oftewel, ga er maar aan staan, het leven als familie of kat van een blogger. Zwaar leven, hoor!
Welke struggles herkennen de mensen uit jouw blog- of Instagram-omgeving?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Outfit: Zomerjurk met vlinders en blote benen
Belofte maakt schuld. Al een paar maanden geleden beloofde ik deze zomer nog eens zonder legging te poseren in een jurkje. Ik vond het alleen een beetje eng, dus bleef ik deze outfitfoto's stiekem uitstellen. Die benen zijn best wel een dingetje voor mij, waardoor ik ze liever veilig verstop onder een legging. Ja, zelfs hartje zomer! Maar toen de zon dit weekend volop scheen, vond ik het tijd om mezelf uit te dagen en mijn legging thuis te laten. Ik trok een van mijn all time favoriete jurkjes uit de kast, gunde mijn benen eindelijk wat zonlicht en ging op de foto. Kijk je mee naar mijn zomerse outfit?
Inkiekje #76 | Buiten-de-deur-lunches, boxen met korting & buikadviezen
Sommige mensen hebben een feestdagendip; ik ben zelf juist blij om weer in het januariritme te zitten. Qua werk vind ik dit een fijne tijd van het jaar, na de feestdagen ga ik mijn kerstboom- en naaldvrije huis weer meer waarderen en januari voelt überhaupt als een blanco canvas om te vullen met fijne dingen. Dát is de afgelopen weken alvast gelukt. Zo had ik een high tea, struinde ik door Dordrecht, meldde ik me aan voor een toffe cursus en was ik heel blij dat mijn lievelingsprogramma weer is begonnen (ik ben benieuwd of jij kunt raden wat dat is). Ook scoorde ik leuke kortingsboxen en kwam ik eindelijk een stap verder met mijn prikkelbare darmen. Kortom: kiek vooral mee!
Wat betekent vrijheid voor mij?
Vandaag is het Bevrijdingsdag, de dag waarop we onze vrijheid vieren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik normaal niet zoveel doe met Bevrijdingsdag, maar dit jaar wil ik toch eens stilstaan bij deze dag. Hoe bijzonder is het namelijk dat we in een land leven waarin de meeste mensen vrij zijn! Ik probeer me er dit jaar eens echt van bewust te zijn hoe dankbaar ik mag zijn voor de vrijheid die ik heb. Benieuwd wat vrijheid voor mij betekent? Dat vertel ik in dit artikel.
Jaaa! Ik vraag regelmatig mam om foto’s te maken of vriendlief. De hond is een trouwe assistent ?
Foto’s maken. Om de haverklap stop ik om even een plaatje te schieten. En ik fotografeerde een tijdlang wat ik at maar dat doe ik nu bijna niet meer.
Heel herkenbaar! Er is ook gewoon zo veel moois te fotograferen. Eten fotograferen doe ik zelf ook bijna nooit overigens. Zonde als het al koud is voordat je er een hap van hebt kunnen nemen ?
Hahaha ik herken het wel. Vooral het foto’s maken van dingen.
Wat een geweldige foto!
Foto’s maken inderdaad (van mijn ourfits) en hij moet mijn gezeik aan horen als mijn eigen timer-photoshoots mislukken…
1 keertje had hij alle foto’s te laag genomen (onderkin!) en toen ging ik hem uitleggen over perspectief… En dat schoot ‘m zo in het verkeerde keelgat dat ik moest praten als Brugman voor de volgende fotoshoot….
Dankje! Met grote dank aan onze Paco natuurlijk! ??
Oeps! Haha, ik begrijp je nuttige feedback over perspectief wel, hoor ? Maar helaas is voor sommige mensen een foto gewoon een foto ? Hopelijk durft hij inmiddels wel weer foto’s van je te nemen en heeft hij je feedback toch nog ter harte genomen ?
Zo leuk omschreven, vooral dat stuk over je katten! Die foto is trouwens érg tof geworden. 🙂
Ik doe in feite vrijwel alles alleen. Soms schakel ik de hulp van m’n vriend in, maar dat is dan voornamelijk wanneer ik letterlijk een hand tekort kom, haha.
Hihi, ik vond de foto zelf ook wel grappig geworden. Mede dankzij Paco’s geheel vrijwillige meewerken natuurlijk 😉
Knap dat jij eigenlijk alles voor je blog alleen doet, op af en toe letterlijk een helpende hand na dan 🙂
Zo lief de foto met je kat! Bij mij is het vooral mijn vriend die het ‘zwaar’ heeft. Bij sommige artikelen die verschijnen, vraagt hij zich af wat ik nu weer over hem zal onthullen. Natuurlijk onthul ik nooit te persoonlijke dingen, dus uiteindelijk vindt hij het leuk. Ook ben ik kritisch op de foto’s die hij zo nu en dan van mij maakt (en dat terwijl ik zelf echt de slechtste foto’s ooit maak, haha).
Haha, ik kan me voorstellen dat je met een vriend als extra uitdaging krijgt om niet meer te delen dan hij fijn vindt 😉 En ik moest wel lachen om je opmerking over de foto’s. De beste stuurlui staan al wal of zoiets 😛
Haha heerlijk om te lezen! Ik vraag vaak een goede vriendin foto’s te maken, maar doe het tegenwoordig veel vaker zelf, met een statief en camera. Maar ja, op vakantie en met dagjes uit moeten ze vaak wachten omdat ik nog even een foto moet maken. En als ze denken dat ik klaar ben, moet ik ook nog even een video maken voor de vakantievideo. Sorry not sorry.
Hahaha, wat een leuk artikel! 😉 Mijn ouders en mijn vriend vinden het helemaal niet leuk om foto’s te maken, gelukkig doe ik dat meestal met vriendinnen. Op vakantie heeft mijn vriend niet echt keus en moet hij er wel aan geloven haha, of ‘ie het nou leuk vindt of niet :p
Haha, ik geef je groot gelijk hoor! Soms is het nodige geduld vereist om met een blogger op reis te gaan, maar dan kun je we als medereiziger ook naderhand van mooie foto’s en een video genieten natuurlijk. Daar moet je wat voor overhebben, toch?! 😉
Ideaal als je blogfoto’s met vriendinnen kunt maken! Soms lijkt zo’n fotografiemaatje me ook wel heel handig (en gezellig) 🙂 En groot gelijk dat je je vriend op vakantie alsnog strikt voor de leuke foto’s, haha.
Haha heel herkenbaar dit allemaal! Wat ik zelf nog afentoe zoek is iemand die met mij kan brainstormen. Ik mis iemand uit de bloggers wereld zegmaar 😉 Lijkt me namelijk ontzettend leuk om in een cafétje lekker te sparren over artikelen, winacties etc etc!
Soms is het inderdaad heel leuk om met een andere blogger ideeën uit te wisselen en te praten over alles wat je als blogger tegenkomt. Ik spreek zelf af en toe met een andere blogger af en kan daar ook echt van genieten.
Ugh, wat ligt Paco daar heerlijk! Heb je nou gewoon om hem heen gebouwd? 😉
Superleuk en enorm herkenbaar artikel! Mijn vriend is mijn insta/blog-hubby, maar ik wil hem er niet te vaak mee lastig vallen. Eigenlijk zou ik dat wel moeten doen, want zo erg vindt hij het ook niet. Hij heeft alleen m’n 50mm lens nog niet helemaal onder controle, wat bij hem tot frustratie lijdt.
En die Buttons van mij kan er ook wat fan hoor! Het enige ‘nadeel’ is dat haar grote pikzwarte lijfje vaak niet in de foto’s past. Hoe graag ze ook wil, haha. Of de rest raakt door haar compleet overbelicht. Oeps.
Haha, niet verklappen aan Paco, hoor! 😉
Gelukkig vindt je vriend het zo erg nog niet om foto’s te maken voor je blog. Hopelijk baart oefening kunst met de 50mm-lens. Mijn vader kon daar eerst ook niet zo goed mee overweg, maar sinds ik heb uitgelegd dat “het vierkantje” (het focuspunt) op mijn oog moet komen, gaat het veel beter.
Ik moest wel lachen om je opmerking over Buttons trouwens. Ik kan me wel voorstellen dat een zwarte kat weer wat extra uitdaging met zich meebrengt qua belichting, haha.
Hahaha, wel herkenbaar hoor! Mijn man is heel behulpzaam op het gebied van foto’s, en gelukkig is hij als historicus en beste vriend de leukste sparringpartner voor mijn blog. Maar gelukkig voor hem schrijf ik niet over lipgloss…
Mijn hele familie wordt ingezet als proefcommissie voor mijn historische baksels. Maar daar heb ik nu nooit een klacht over gehad…
Haha, ik kan me wel voorstellen dat jouw familie maar al te graag “helpt” met het proeven van je baksels. Dat lijkt me nu niet bepaald de vervelendste taak.
En zo leuk dat je de passie voor geschiedenis deelt met je man, waardoor je aan hem de meest geweldige sparringpartner voor je blog hebt 🙂 Dat raakvlak was er bij een blog over lipgloss inderdaad vast iets minder geweest, haha.
Ahhh haha, leuk artikel. Mijn vriend schakel ook vaak in, die werkt namelijk thuis, dus dat is vaak wel handig. Dan laat ik hem met de macrolens een foto maken van een product of swatch op m’n arm — daar kom ik zelf niet bij dan, haha. Verder ben ik wel echt van de selfies, dus daar ‘val’ ik m’n vriend vaak mee lastig op vakantie.
Die eerste foto van Paco is echt geweldig, wat een schatje! ♥
Dat zijn inderdaad wel foto’s waar je een helpende hand bij nodig hebt. Ideaal dat je vriend je daar graag een handje (letterlijk) bij helpt 🙂
Haha, lief is die foto van Paco hè?! Ik kon het niet laten om hem zo op de foto te zetten.
Mijn gezin heeft echt niks te klagen, als ik het zo lees. 😉 Af en toe vraag ik ze wel om een foto of filmpje te maken, maar ze hebben me (heel verstandig) gewoon een keer een statief gegeven voor mijn verjaardag. Die gebruik ik dus vooral met de zelfontspanner of mijn telefoon als afstandsbediening. Zelfs met mijn fietstochtje vorige week.
Zo’n statief is dan toch wel een heel slim cadeau geweest, haha. Soms lijkt het me ook wel ideaal om een statief en zo’n afstandsbediening voor je camera te hebben. Dan hoef je niet altijd mensen om je heen te hebben om foto’s te kunnen maken.
Misschien een domme vraag, maar heb je een app nodig om je telefoon als afstandsbediening voor je camera te gebruiken? Ik dacht altijd dat je je camera alleen met zo’n afstandsbediening van je eigen cameramerk kon bedienen.
Ik heb inderdaad een app op mijn telefoon. Daarmee kan ik niet alleen mijn telefoon als afstandsbediening gebruiken, maar ook bijvoorbeeld via wifi meteen foto’s van mijn camera naar mijn telefoon versturen. Wel handig als je ze meteen op instagram wil zetten ofzo.
De app is wel van hetzelfde merk als mijn camera.
Dankjewel voor je antwoord! Die app klinkt ideaal. Ik ga eens kijken of er ook zoiets voor mijn Canon-camera bestaat. Ik ben al een tijdje op zoek naar een afstandsbediening voor mijn camera, maar zo’n app is eigenlijk veel handiger.
Ahhhh
Zo lief.
Heel herkenbaar.
Ook ik heb een blog en deed alles zelf.
De perfecte foto was er 1 die ik gemaakt toen ik meegedaan had aan een fotowedstrijd.
Die foto werd uitvergroot 3 meter breed met daar een meter breed mijn naam op boven een een bekende shop en hing daar een aantal jaren.
Ik sta er zelf niet op maar wauw wat een leuke reacties had ik daarop gehad.
Een fijne dag ?
Wauw, dat klinkt zeker als een prachtige foto en wat geweldig gaaf dat de foto ergens in groot formaat werd opgehangen! Ik kan me voorstellen dat je nog steeds blij wordt van de gedachte daaraan 🙂
Fijne dag!
Haha, hier herken ik wel wat van. Vooral je eerste punt, ergens naartoe gaan en om de zoveel meter stoppen om een foto te maken. Tot ergernis van het gezelschap die mee is en dan durft mijn vader alles nog eens in het belachelijke te trekken door te vragen of ik die groene paal (ik zeg zomaar iets) niet wil fotograferen. Sommige dingen die ik fotografeer snappen mensen niet die niet met fotografie bezig zijn zoals mijn ouders 😉
Grappig geschreven! Ik vraag mijn man soms het volgende: welke van deze twee afbeeldingen zou ik gebruiken als uitgelichte afbeelding? 😀
Slim om daar soms wat hulp voor in te schakelen! Dat zijn inderdaad echt van die dilemma’s waarbij een extra paar ogen soms meer dan welkom is.
Haha, wat een grappig en beeldend beschreven artikel 🙂 Ik heb het vermoeden dat het bij jou wel meevalt, en je niet zo’n ’tiran’ bent voor je omgeving. Enne, misschien zijn ze gewoon wel heel trotst dat zo op deze manier ook kunnen meewerken aan jouw fijne blog?
Voor mijn creatieve blog heb ik weinig inbreng van andere levende wezens nodig, die creatieve dingen protesteren toch niet. Met mijn tuinblog vind ik het net wel leuk als Toby, onze dikke mooie rosse kat, de foto’s komt verblijden. Hoewel de pose ‘fototoestel nu weg en mij eten geven met die handen’ meestal niet zo’n leuke foto oplevert. Vooral neus en snoet en weinig plaats meer voor andere dingen, laat staan dat net ontdekte, enthousiast onthaalde bloempje.
Haha, gelukkig ben ik niet de enige die soms (bijna) alles op de foto wil zetten. Ik moest wel lachen om de opmerking van je vader. Zelfs groene paaltjes kunnen met een mooie achtergrond erbij nog weleens fotogeniek zijn 🙂
Haha, ik hoop inderdaad dat ik niet zo’n tiran bent. Volgens mij valt het (gelukkig) inderdaad wel mee 😉 Sowieso vinden mijn ouders het alleen maar leuk dat ik een eigen blog heb en daar met veel plezier aan werk, dus ik denk inderdaad dat ze die paar fotosessies wel voor lief nemen.
Ideaal eigenlijk dat jij geen andere mensen of inbreng nodig hebt voor je blog! Nu maar hopen dat Toby binnenkort iets meer meewerkend wordt, haha. Ik ken de pose die je beschrijft, want daar zijn onze katten ook dol op 😉
Helemaal niks. Ik ben met instagram gestopt.Maar ook daarvoor viel ik niemand anders lastig. Hoewel mijn gozer wel net wilde doen alsof ik ‘lastig’ was. Het boeit me ook niet zo om alles perfect vast te leggen en op insta te gooien. …misschien ben ik er daarom ook wel zo klaar mee 😀
Mijn blog is mijn blog. Nu het even stil ligt (en misschien wel voor langere tijd) heb ik tijd voor andere dingen. Maar als ik het ooit weer op pak, dan is het mijn blog en niet van iemand anders. Het is een hobby project!
Wat anders is het als het je inkomen genereerd. Dan denk ik dat je behulpzame vrienden en familie dus ook wel eens iets mag toestoppen als ze je weer eens aan een mooie covershot hebben geholpen of je tekst hebben nagekeken.
😉
Ik kan me voorstellen dat het ook wel een opluchting kan zijn om je niet meer bezig te houden met de perfecte plaatjes. Bij mij is het gelukkig niet zo dat ik in restaurants of eettentjes de hele boel wil fotograferen en hele shoots houd. Daar zou ik mezelf ook ongemakkelijk bij voelen. Dat scheelt al wat voor mijn dierbare medemensen 😉
Mijn ouders weten inmiddels dat ik ze eeuwige dank verschuldigd ben voor de foto’s, haha. Maar in ruil daarvoor trakteer ik hen weer regelmatig op een dagje weg.
De extra tijd uittrekken tijdens een uitje of een vakantie! Even een foto maken van die mooie bomen/bloemen/planten/natuursetting of mooi gebouw/gevel/winkelpandje/skyline/bruggetje/boekwinkel. Maar ook vallende blaadjes, mooie stoeptegels en natuurlijk de kopjes koffie, lunches, gebakjes (NEE nog geen hap nemen, ik moet nog even een foto maken, haha!) alles gaat op de foto. Want ja, mooi en leuk, en wie weet voor een keer bij een blog of op Instagram.
Haha, ik geef je helemaal gelijk hoor! Er is vaak zo veel moois te zien om je heen dat het ook nog eens verrassend goed doet op een foto voor Instagram of bij een blogartikel. Zolang je er zelf maar van geniet en er niet in doorslaat, alleen maar leuk toch 🙂
Hahaha, so true. Oke, op die kat na dan, want die heb ik geen. Rest is wel heel herkenbaar. Achteraf, na bijvoorbeeld een dagje weg, krijg ik overigens wel vaak te horen dat men blij is dat ik zoveel foto’s maak, want dan hebben zij ook gelijk een leuke foto ;p
Haha, dat is dan inderdaad weer het voordeel voor andere mensen. Tijdens het dagje weg zijn de vele foto’s misschien niet altijd even leuk, maar naderhand hoeven ze tenminste niet te klagen over het aantal foto’s dat ze eraan hebben overgehouden 😉
Oh ja, mijn vriend moet af en toe ook functioneren als fotograaf. En kritisch dat ik dan ben. En Vlinder is natuurlijk mijn gewilde foto-object. Zeer herkenbaar artikel dus. 🙂 Leuk om dit te lezen.
Groot gelijk heb je hoor! Soms vragen foto’s ook gewoon om een kritische blik, toch? Zeker als je zelf al een hele fotosetting in gedachte had 😉
Jouw Vlinder is trouwens altijd zo fotogeniek. Echt een knap meisje dat volgens mij (bijna) altijd wel leuk op de foto staat!
Zeker overal foto’s van maken ?
Haha, wat een leuk artikel :-). Want het is zo herkenbaar…. foto’s maken doe ik ook veel. Ons huis is soms ook niet een knutselwinkel, de tafel helemaal vol.
Haha, hoe meer rommel, hoe meer gezelligheid! 😉 Je moet toch wat voor het maken van mooie blogfoto’s of knutselprojecten 🙂
Bij mij valt het nog wel mee, maar mijn zusje weet wel dat als we samen weggaan het vaak vastgelegd wordt. Omdat ik herinneringen wil creeëren. Ik zou terug graag zoals vroeger een rubriek online zetten waarin ik deel wat ik wekelijks heb gedaan. Mijn leven is niet superboeiend dat ik elke dag weer iets cools meemaak. Maar ik had dat altijd op mijn vorige blog en ik genoot daar wel altijd van. Zo wil ik ook meegeven dat je helemaal geen spannend leven nodig hebt vol events en coole gebeurtenissen om gelukkig te zijn. Ik werk (in de vakantie dan), ga naar school en ga weg met familie en vrienden. Af en toe staat er iets op de planning dat niet elke dag gebeurt, maar ik ben perfect gelukkig zo. Ik zou gek worden als ik net als die beroemde Instagrammers van de ene op de andere dag naar daar of daar moet vliegen voor een shoot of event. Mijn kalme leven, daar ben ik het allergelukkigst mee. Jacqueline is soms fotomodel. Alleen speelt Jacqueline graag met mijn voeten door vanaf ik mijn smartphone naar haar richt, weg te lopen en terug te keren. En vaak megaschattig te kijken voor echt vijf seconden en weer weg te lopen. Alsof die wil zeggen: ‘Ik weet dat ik schattig keek, maar je gaat het lekker niet op beeld vastleggen’. Soms zijn mijn pogingen wel een succes trouwens 🙂 Maar er heeft er eigenlijk niemand in de familie echt problemen mee dat ik zo vaak foto’s maak. Mijn zusje is trouwens vaak fotograaf van dienst, maar ze stelt het altijd zelf voor. En regelmatig nemen we samen een selfie, wat ze ook altijd leuk vind. Dus ik heb het daar wel getroffen 🙂
Ik kan me voorstellen dat je zo’n fotoverslagje over wat je hebt gedaan en meegemaakt heel leuk vindt om te maken (en om later terug te lezen). Ik heb zelf doordeweeks ook niet een heel spannend leven (naast mijn werk en blog), maar eigenlijk maak ik desondanks altijd wel iets mee waar ik blij van word of wat ik niet vergeet van die dag. Het leven hoeft niet spannend te zijn om onwijs leuk te zijn 🙂
Wat leuk trouwens dat je zusje graag foto’s van je maakt! En een grappige vogel die zo nu en dan een spelletje met je speelt als je haar wilt fotograferen, is eigenlijk ook wel heel schattig 😉
Hahaha! Heerlijk om dit zo even te lezen en natúúrlijk onwijs herkenbaar (#oops). Eigenlijk zijn we als blogger hele leuke mensen hoor, maar soms… 😉 Hulde aan iedereen die ons helpt bij onze hobby en/of onderneming!
Haha, echt hè?! Af en toe verdienen de mensen om bloggers heen wel wat extra waardering, vooral vanwege hun eindeloze geduld 😉
Ik heb dus 2 kinderen en 3 katten die ook heel graag door het beeld lopen als ik voor Instagram of mijn blog sta te poseren. Zwaar leven 😉
Heerlijk artikel. Andre weet-er-a-l-l-e-s van. Oh, hier moet even een foto gemaakt van worden, en hiervan, en daarvan, oh-en-doe-er-ook-nog-maar-eentje-van-mij-dan;-)
Haha, heerlijk toch! En fijn dat je man dat zo te horen ook allemaal wel prima vindt 😉